سایت تابناک برای این خبر یک نقدی بر روی سایتش قرار داده و با این طرح مخالفت کرده.

من میخواهم کمی راجع به این طرح و مطالبی که سایت تابناک گذاشته حرف بزنم.

ابتدا ۳ پاراگراف پایین را که از سایت تابناک برداشتم بخوانید

---------------------------------------------------------------------------------------

این کار نمایندگان مجلس شورای اسلامی از دو بعد قابل بررسی است؛ نخست اینکه حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مذاکرات دخالت در امور اجرایی خواهد بود و شاید اصل تفکیک قوا را ‌زیر سؤال ببرد. از سوی دیگر، شاید با این کار شأنیت مجلس‌ پایین بیاید، زیرا نمایندگان مجلس با این کار سطح خود را تا پست معاونی یا مدیرکلی تنزل خواهند داد.
---------------------------------------------------------------------------------------

وی در ادامه افزود: حالا ایران هم می‌خواهد به این مسأله دامن بزند و آن را پیچیده‌تر کند؛ البته از نظر هیبت انقلابی طرح خوبی است، ولی به نحوی دخالت در اجراست و اگر قرار باشد دولت ایران با دولت آمریکا مذاکره کند، مجلس نمی‌تواند گروهی را به مذاکرات اعزام کند.
این نماینده مجلس گفت: اگر این تیم در مذاکرات‌ باشند و بخواهند جزو گروه مذاکره باشند، ‌از نظر قانونی خلاف است و حتی اگر تنها در مذاکره باشند و هیچ حرفی هم ‌نزنند، باز هم جزو تیم مذاکره کننده به شمار می‌آیند و این کار دخالت در کار اجرایی است.

---------------------------------------------------------------------------------------

این نماینده مجلس گفت: مذاکره بر عهده دولت است و اگر مجلس هم در مذاکره دخالت بکند، ‌نمی‌شود؛ همان طور که گفته شد حتی اگر نماینده‌ها صحبتی هم درباره مذاکره نکنند، باز نماینده‌ها بخشی از مذاکره خواهند شد و این به هیچ عنوان قابل حل نیست؛ بنابراین، هر گونه حساب کنید، این کار دخالت در امور اجرایی است.

لینک خبر به صورت کامل

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 من فقط میخواهم چند تا نکته رو بگم که نظر من هستن. ذکر این نکته هم ضروری میباشد که اگر مقایسه ای صورت میگیره فقط برای اینه که موضوع رو روشن تر کنم ولا غیر.ما همه به تیم مذاکره کننده و این دولت اعتماد داریم چون این عزیزان هم از همین ملت هستند.

همه اینو میدونن که ایران ۳ قوه دارد(مجریه - اجراییه - مقننه)

خب من میخواهم سوال کنم که کار مجلس شورای اسلامی(قوه مقننه) چیست؟

آیا نمایندگان ملت فقط در امر قانون گذاری باید شرکت داشته باشند؟ یا نه آنها میتوانند در موارد دیگر هم با رعایت قانون مشارکت داشته باشند؟

از نظر من جواب کاملا واضحه و نمایندگان مجلس باید در امور حساس جامعه که با منافع ملی و ملت سرو کار داره مشارکت داشته باشند.

نمایندگان مجلس در همه امور مملکت نمایندگان ما مردم هستند.

 خب با توجه به مطالب بالا چرا این طرح مجلس را به عنوان دخالت در امور اجرایی کشور تلقی میکنند. اگر قرار باشه که مجلس هر نظارتی بخواهد انجام دهد و آن را دخالت در امور دیگر قوا تلقی کنند که باید در مجلس را ببندند. اصلا دیگه چه نیازی به این نمایندگان ملت میباشد. در واقع این نمایندگان- ما مردم هستیم. و نظارت اونها هم خواست ما مردم میباشد.

مگر نه اینکه مقام معظم رهبری فرمودند نظام و دولت هیچ چیز مخفی از مردم ندارد. پس چرا از نظارت مجلس بر مذاکرات هسته ای هراس دارید و نگران هستید و به بهانه دخالت در امور اجرایی کشور قصد دارید این طرح مجلس را زیر سوال ببرید.

در این نقد با زرنگی تمام قصد دارند تا نمایندگان مجلس را با این حرف "با این کار شأنیت مجلس‌ پایین بیاید، زیرا نمایندگان مجلس با این کار سطح خود را تا پست معاونی یا مدیرکلی تنزل خواهند داد" تحت تاثیر قرار داده تا از این طرح مجلس عقب نشینی کرده و آن را متوقف کنند.

کی گفته که با این کار شاُن نمایندگان مجلس پایین میاد و تنزل پیدا میکند. اتفاقا نمایندگان مجلس با این کارشان نشان میدهند که واقعا دل سوز کشور و ملت هستند و نشان میدهند که نسبت به تحقق  سخنان مقام معظم رهبری دغدغه دارند و این برعکس مطالبی که در سایت تابناک قرار گرفته باعث میشه که شان نمایندگان مجلس خیلی خیلی بالاتر رفته و باعث دلگرمی بیشتر مردم خواهند شد.

مطلب بعدی این هست که کنگره و مجلس سنا آمریکا در مذاکرات هسته ای هر روز دخالت میکند و هر روز علیه ایران و مذاکرات هسته ای یه طرح خاصی رو تصویب میکنن چرا این کار کنگره آمریکا دخالت در امور اجرایی کشورشون نیست ولی مشابه همین کار رو در ایران دخالت در امور اجرایی کشور میدونن.

واضحه که کنگره و سنا آمریکا با این کارشون قصد دارن تا به دولتشون کمک کنند و ایران رو تحت فشار بیشتر بگذارند تا از ایران امتیازات بیشتری بگیرند.

خب مجلس ما هم دقیقا داره همین کارو میکنه و هدف کمک به دولت و مذاکره کنندگان هسته ای خودمون هست و در واقع میخواهند با این کار قدرت چانه زنی ایران رو بیشتر کنند. ولی متاسفانه بعضی ها با اهداف کاملا مشخصی این اقدام مجلس را دخالت دانسته و قصد دارند تا اذهان عمومی را فریب داده و به مجلس بدبین کنند تا مجلس هم تحت فشار قرار گرفته و این طرح را لغو کند.

در این سایت آمده که این اقدام مجلس باعث پیچیده تر شدن مذاکرات خواهد شد.

این کاملا بچگانه هست که این کار مجلس رو باعث پیچیده تر شدن مذاکرات بدانیم. اصلا فرض را بر این میگیریم که باعث پیچیده تر شدن مذاکرات شود . مگر غیر از این هست که کنگره آمریکا هم هر روز مذاکرات را پیچیده تر میکند. خب مجلس ما هم در جهت منافع ملت کمی باعث پیچیده تر شدن مذاکرات بشود بهتر از این هست که منافع ملت نادیده گرفته شود.

اینطور که سایت تابناک گفته هدف از مذاکرات رسیدن به توافق هست به هر قیمتی. یعنی فقط برای اونها این مهمه که به توافق برسن و یه چیزی به اسم توافق به دست بیارن. و براشون اصلا مهم نیست که دارن چی میدن و چی میگیرن؟! اگر غیر از این بود اینطور صحبت نمیکردن و با این اقدام مجلس مخالفت نمیکردن در حالی که چند برابر اینو کنگره آمریکا انجام داده و میده.

ما کاملا به مذاکره کنندگان اعتماد داریم ولی این اعتماد دلیل نمیشه که نگرانی ها و انتقادهایی که داریم رو نگیم.

این همه مقام معظم رهبری گفت که ما چیز مخفی از ملت نداریم و دولت باید همه چیز را با مردم در میان بگذارد ولی علنا هیچ اقدام عملی واقعی از دولت ندیدیم.

از نامه مخفیانه(بدون انتشار در رسانه ها) ریاست محترم جمهور به سران ۱+۵ که بگذریم ما از تیم مذاکره کننده فقط یه گزاره برگ(فکت شیت) خواستیم. فقط همین. بعد از کلی امروز و فردا کردن آخرش هم هیچ گزاره برگی منتشر نکردند به بهانه اینکه به نفع منافع ملی نیست.

نمایندگان مجلس گفتند خب حالا که شما گزاره برگ منتشر نمیکنید . حداقل یک بیانیه رسمی بدهید و اعلام کنید که گزاره برگ منتشر شده آمریکایی کاملا صحیح نیست و راست و دروغ را با هم ترکیب کرده اند.  همین کار رو هم نکردند.

ولی با تمام این حرفا ما همه از دولت محترم و تیم مذاکره کننده تا وقتی که حامی ملت و منافع ملت هستند و تا وقتی که در جهت بیانات مقام معظم رهبری حرکت میکنند قاطعانه حماین میکنیم و به آنها خسته نباشید میگوییم.

انشاالله بهترین نتیجه حاصل شود و آنچه که خیر هست و اراده خداوند برآن هست محقق شود.

آمین

یا علی

لطفا شما هم نظر خودتون رو در قسمت نظرات قرار بدهید

با سلام خدمت همه دوستان

این کلیپ رو من هم تازه دیدم درحقیقت این کلیپ تازه توی محیط مجازی پخش شده حتما ببینیدش خیلی مهمه اگر هم تونستید حتما منتشرش کنید.

لینک دانلود کلیپ

روز گذشته آیت‌الله هاشمی رفسنجانی این گونه عنوان کرد که امام(ره) دو ـ سه ماه بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ به وی گفته‌اند «جام زهر برای من شیرین شد». اما روایت صریح مرحوم سیداحمدآقا خمینی از نگاه حضرت امام(ره) به ماجرای پذیرش قطعنامه با روایت آقای هاشمی بسیار متفاوت است.

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس؛ آیت‌الله هاشمی رفسنجانی دیروز در سخنانی در همایش بانوی انقلاب در خصوص پذیرش قطعنامه توسط حضرت امام(ره) و توصیف جام زهر روایت تازه‌ای را مطرح کرد و گفت:«امام(ره) به این نتیجه رسید که باید تا قبل از خودشان جنگ را تمام کند البته گفتند جام زهر را نوشیدم اما دو سه ماه پس از جنگ به خود من گفتند که جام زهر برای من شیرین شد».

گروه سیاسی خبرگزاری فارس برای روشن شدن صحت و سقم ادعای «آیت‌الله»، تنها به بازخوانی گوشه‌ای از تاریخ در آن مقطع حساس زمانی با ترتیب توالی زمان می‌پردازد، این در حالی است که هم در پیام تاریخی امام خمینی(ره) در پذیرش قطعنامه و هم در خاطرات مرحوم سید احمد آقا خمینی به عنوان اعّز اشخاص نزد حضرت امام و نزدیک‌ترین فرد به ایشان صحت چنین ادعایی تایید نمی‌شود:

ادامه مطلب را ببینید

ادامه پست قبلی با عنوان(موشکافی نتایج اعتماد به دشمن در دولت اصلاحات)

ماجرای هسته ای

اگرچه فعالیت هسته ای ایران در سال 1346 با خرید یک رآکتور پنج مگاواتی آب سبک از آمریکا آغاز شد (50) و با انعقاد قرارداد ساخت نیروگاه بوشهر با شرکت آلمانی «کرافت ورک یونیون» ابعاد گسترده تری یافت، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی دورانی تقریبا سه مرحله ای را تجربه کرد. مرحله نخست مربوط به توقف فعالیت شرکت های آلمانی (زیمنس)، آمریکایی و فرانسوی در نیروگاه بوشهر در واکنش به پیروزی انقلاب اسلامی و سپس ورود روسیه به فرآیند تکمیل این نیروگاه در دی ماه 1373 است. آغاز مرحله دوم را می توان حوادث پس از سال 1381 و انتشار مدارکی درباره ساخت دو نیروگاه «غنی سازی اورانیوم نطنز» و «آب سنگین اراک» توسط «علیرضا جعفرزاده» از اعضای سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین دانست. مرحله سوم نیز با فک پلمب آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) –که از این پس به اختصار آژانس نامیده می شود- از مراکز تحقیقات سوخت هسته ای و از سرگیری فعالیت های تحقیق و توسعه درباره غنی سازی آغاز شد.

آنچه که از این تقسیم بندی مربوط به موضع کتاب حاضر می شود و مد نظر ماست، سراسر مرحله دوم و ابتدای مرحله سوم است که محقق بنا دارد نقش «سید محمد خاتمی» و دولت او را در این فرآیند بررسی کند.

همانگونه که پیشتر اشاره کردیم، پیش فرض دولت اصلاحات درباره روابط بین الملل این بود که می توان با گفت و گو و مفاهمه، هم به صلح جهانی رسید و هم منافع ملی کشور را تامین کرد. این نگرش، در بحث پرونده هسته ای ایران خود را بدین صورت نشان داد که کشورهای غربی در یک سو به دنبال متوقف و نابود کردن برنامه هسته ای ایران به بهانه احتمال نظامی بودن آن بودند تا از هسته ای شدن ایران به عنوان یک چالش گر نظام سلطه جلوگیری کنند؛ و در سوی دیگر دولت خاتمی این رویکرد خصمانه را نه به دلیل ستیز تاریخی غرب با جمهوری اسلامی، که در نتیجه«عدم اعتماد» می دانست. این بود که «اعتمادسازی» به عنوان سیاست دولت اصلاحات در زمینه هسته ای عنوان و اعلام شد.

پیرو انتشار اسنادی درباره نیروگاه های اراک و نطنز توسط جعفرزاده در یک مصاحبه مطبوعاتی (مرداد 1381)، شبکه خبری آمریکایی سی.ان.ان. نیز تصاویر ماهواره ای این دو نیروگاه را منتشر کرد. انتشار این اطلاعات باعث شد خاتمی در مراسم 22 بهمن ماه 1381 اعلام دارد که ایران درصدد دست-یابی به فناوری صلح آمیز هسته ای بوده است. پس از آن، «محمد البرادعی» مدیر کل آژانس برای بازدید از تاسیسات هسته ای ایران وارد تهران شد. او ایران را جزو 10 کشوری دانست که به توان هسته ای صلح آمیز دست یافته اند و در گزارشی که به نشست 22 خرداد 1382 شورای حکام آژانس ارائه کرد، باب موضوعی به نام «پرونده هسته ای ایران» را گشود.

«صادق خرازی» در جلسه بررسی سیاست خارجی دولت هشتم اظهار داشت: « در سال 2003م دیوار بی اعتمادی بلندی میان ایران و آمریکا وجود داشت و هر لحظه ممکن بود آمریکا به ما حمله کند(!)، به همین خاطر به پیشنهاد من دولت هشتم نامه ای به آمریکا نوشت و همراهی اش با برخی سیاست های خاورمیانه ای آمریکا مثل سازش در فلسطین و لزوم تبدیل حزب الله لبنان به یک حزب سیاسی و شفاف سازی فعالیت های هسته ای ایران را اعلام کرد».

البرادعی ضمن اعلام کوتاهی ایران در گزارش کردن برخی فعالیت های هسته ای خود و نیز برخورد مثبت تهران برای جبران این کاستی ها، از ایران خواست پروتکل اختیاری 2+93 را امضا کند. شورای حکام آژانس نیز در پایان نشست خود در 28 خرداد همان سال، ایران را به علت اعلام نکردن برخی از فعالیت ها و برنامه های هسته ای سرزنش کرد و از تهران خواست پروتکل را امضا، گازدهی در نیروگاه نطنز را متوقف کرده و به بازرسان آژانس اجازه حضور در تاسیسات هسته ای را بدهد. (51)

در پی گزارش البرادعی فشارهای بین المللی به ایران برای امضای پروتکل آغاز شد. روسیه یعنی هم پیمان هسته ای ایران به عاملان فشار پیوست و اتحادیه اروپا مذاکرات خود با تهران را منوط به امضای پروتکل کرد.

پروتکل الحاقی 2+93 که نام اصلی آن «پروتکل تقویت کارآمدی سیستم نظارتی آژانس بر فعالیت‏های هسته‏ای» است، در حقیقت یک پروتکل داوطلبانه است که طی آن حوزه رژیم نظارتی آژانس بر فعالیت های هسته ای کشور امضا کننده به طرز قابل توجهی افزایش می یابد، به طوری که تمامی اطلاعات ریز و درشت کشور هدف فراتر از آنچه باید در اختیار آژانس قرار داده می شود.

سه ماه پس از بیانیه شورای حکام، دولت خاتمی بر مبنای استراتژی اعتماد سازی، طی نامه ای رسمی برای مذاکره با آژانس پیرامون پروتکل الحاقی اعلام آمادگی کرد، اما این موضوع با نتایج نخستین بازدید بازرسان آژانس مبنی بر وجود نشانه‌هایی از اورانیوم غنی شده در نطنز هم زمان شد. با اعلام چنین خبری هشدارهای اتحادیه اروپایی مبنی بر تجدید نظر در روابط اقتصادی و سیاسی با تهران آغاز گشت. متعاقب این تهدیدها، مقامات ایران آمادگی خود را برای بازدیدهای سرزده بازرسان آژانس مشروط بر اینکه بازرسان اسرار برنامه نظامی کشور را افشا نکنند، اعلام کردند.

به‌رغم اعلام آمادگی ایران برای همکاری، کشورهای اروپایی اواخر شهریور 82 پیش‌نویس نخستین قطعنامه علیه ایران را در اختیار 35 عضو شورای حکام قرار دادند که در نهایت به تصویب رسید. (52) در این قطعنامه از ایران خواسته شد پروتکل الحاقی را تصویب و اجرا‌ و همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی خود را نیز تعلیق کند. 13 مهر 82 به دلیل حساسیت موضوع، دولتمردان «حسن روحانی»، دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی را به عنوان مسئول ارشد پرونده هسته‌ای برگزیدند (53)و کمتر از 2 هفته پس از این انتصاب، روحانی در دیدار با البرادعی در تهران آمادگی خود را برای امضای پروتکل الحاقی اعلام کرد.

چند روز بعد، وزیران خارجه سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان –به نمایندگی از اتحادیه اروپا- در تاریخ 29 مهرماه 82 به دعوت دولت اصلاحات به تهران سفر کردند. آنان برای پاسخ مثبت به درخواست دولت خاتمی برای مذاکره با ایران سه شرط گذاشتند که عبارت بودند از، امضا و تصویب پروتکل الحاقی، اجرای فوری آن قبل از تصویب و مهم ترین و سومین شرط، توقف ساختن تاسیساتی که برای تولید مواد رادیواکتیو مورد استفاده واقع می شوند. «یوشگا فیشر» وزیر خارجه وقت آلمان، درباره مذاکرات خود و دو وزیر اروپایی دیگر با مقامات وقت ایران می نویسد: «در گفت وگوهای اولیه و مقدماتی ما سه وزیر خارجه کشورهای اروپایی و نماینده ایران، همواره ما تأکید می کردیم که بدون توقف فعالیت های اتمی ایران توافقی بین ما حاصل نخواهد شد. ایرانی ها حاضر به تعلیق فعالیت نبودند. گفت وگوهای ما به نقطه ای رسید که ما به ایرانی ها گفتیم بدون قبول توقف فعالیت های اتمی راه حل مناسبی حاصل نخواهد شد و ما بدون معطلی خواهان رفتن به فرودگاه و بازگشت به کشورهای خود هستیم. این گفته های ما منجر به قطع جلسه شد. ایرانی ها با دست پاچگی شروع به تلفن زدن کردند و بالاخره در این مورد هم به توافق رسیدیم». (54)

حاصل این مذاکرات انفعالی، ‌صدور بیانیه مشترکی تحت عنوان «بیانیه تهران» بود. اصلی ترین بندهای این بیانیه غیر الزام آور، تعهد ایران برای تعلیق داوطلبانه همه فعالیت های غنی سازی اورانیوم و بازفراوی و نیز امضای پروتکل الحاقی با هدف اعتمادسازی بود. (55)در شرایطی که طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی، امضای اسنادی چون پروتکل الحاقی از سوی دولت باید با موافقت مجلس صورت بگیرد، دولت خاتمی بدون تصویب مجلس شورای اسلامی پای پروتکل الحاقی را امضا کرد و فعالیت های هسته ای کشور را نیز به حالت تعلیق درآورد.

چهار ماه پس از توافق تهران، شاهد توافق دیگری در بروکسل بین ایران و 3 کشور اروپایی بودیم. این موافقت نامه که 4 اسفند 1382 منعقد شد به «موافقت نامه بروکسل» شهرت یافت. براساس این موافقت-نامه ایران باید براساس پروتکل الحاقی اظهارنامه‌هایی به آژانس درباره فعالیت‌های خود ارائه می‌کرد تا مورد راستی‌‌آزمایی آژانس قرار گیرد که این اقدام به معنای حلقه تکمیلی نظارت کامل بر فعالیت‌ها و اقدامات گذشته و حال و برنامه‌های آینده ایران بود که فراتر از الزامات حقوقی موجود ایران صورت می‌گرفت. بر این اساس، دولت اصلاحات یک سند 1033 صفحه ای که در آن تمامی جزئیات مربوط به فعالیت های هسته ای ایران از پیش از انقلاب تا روز تسلیم اظهار نامه آمده بود، تقدیم آژانس کرد، اقدامی که در طول تاریخ رابطه کشورهای متعهد با آژانس سابقه نداشت. با توجه به سیطره کشورهای غربی بر آژانس، طبیعی بود که این اسناد سر از سرویس های جاسوسی آمریکایی و صهیونیستی درآورد و این گونه نیز شد!

علاوه بر ارائه این اظهارنامه، در این مقطع تعلیق، مونتاژ و آزمایش سانتریفیوژها، ساخت داخلی قطعات سانتریفیوژ و اعمال تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی نسبت به همه تأسیسات موجود در ایران به تعلیق غنی‌سازی و بازفرآوری اورانیوم افزوده شد. اما این بار نیز طرف اروپایی متعهد به اجرای برخی موارد شد که بیان بعضی از آنها خالی از لطف نیست.

آنها این بار متعهد شدند برای عادی‌سازی موضوع هسته‌ای ایران در نشست آژانس تلاش کنند آن‌هم نه تعهد قطعی بلکه در حد «کار فعالانه» که نتیجه آن چیزی جز تصویب قطعنامه شورای حکام در اجلاس خرداد 83 علیه ایران نبود. کشورهای غربی و آمریکا، حتی در دو اجلاس بعدی شورای حکام در سال 2004م یعنی سپتامبر و نوامبر نیز علیه ایران قطعنامه صادر کردند. همین موضوعات واکنش «حسن روحانی» را پس از صدور قطعنامه ژوئن 2004م در پی داشت و او با توجه به اینکه اروپا به تعهدش عمل نکرد، اعلام کرد ایران نیز به تعهد خود عمل نمی‌کند. لذا ایران از ژوئیه 2004م ساخت قطعات سانتریفیوژ و مونتاژ ماشین ها را از سر گرفت. (56)

به دنبال اوج گرفتن فشارهای بین‌المللی بر سر مشکلات باقی‌مانده و پرسش‌هایی که در قطعنامه آژانس مطرح شده بود، این نهاد با برگزاری چند نشست در بهار 83 خواستار همکاری هر چه بیشتر و شفاف‌تر ایران شد. این موضوع در نهایت موجب شد «غلامرضا آقازاده»، رئیس وقت سازمان انرژی اتمی در 20 فروردین اعلام کند که جمهوری اسلامی به صورت داوطلبانه تولید سانتریفیوژ را متوقف می‌کند. با این وجود ابراز نگرانی هیئت رئیسه آژانس درباره ناقص بودن برخی اطلاعات ارائه شده از سوی ایران ادامه داشت.

به دنبال این فشارها تهران در 5 مرداد 1383 پلمب سانتریفیوژها را برداشت و یک بار دیگر تولید سانتریفیوژها در نطنز را آغاز کرد اما در عین حال تاکید کرد که فعالیت‌های غنی‌سازی را از سر نگرفته است. متعاقب این اقدامات اجلاس تابستانی شورای حکام آژانس در وین در 22 شهریور 83 آغاز شد؛ اجلاسی که حاوی شدیدترین قطعنامه صادره علیه ایران بود.

به‌رغم اعلام آمادگی ایران برای همکاری، کشورهای اروپایی اواخر شهریور 82 پیش‌نویس نخستین قطعنامه علیه ایران را در اختیار 35 عضو شورای حکام قرار دادند که در نهایت به تصویب رسید. در این قطعنامه از ایران خواسته شد پروتکل الحاقی را تصویب و اجرا‌ و همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی خود را نیز تعلیق کند.

در این قطعنامه سه کشور اروپایی که بیانیه تهران را مبنای مذاکرات خود قرار داده بودند، یک ضرب‌الاجل سه ماهه را تا 25 نوامبر برابر با 5 آذر 83 برای ایران تعیین کردند که طبق آن تهران باید همه برنامه‌های مربوط به غنی‌سازی خود را متوقف می‌کرد. علاوه بر این، ایران را تهدید به ارجاع پرونده هسته‌ا‌ی‌اش به شورای امنیت کردند.

15 آبانماه، «حسن روحانی» با سفر به فرانسه مذاکرات تازه و جدی‌ای را با وزیران خارجه فرانسه، آلمان و انگلیس شروع کرد. 10 روز پس از این سفر که مصادف بود با 15 نوامبر 2004م، سفیران سه کشور اروپایی راهی تهران شدند تا پاسخ ایران درباره مذاکرات پاریس را از حسن روحانی دریافت کنند. درست یک روز پس از این دیدارها که در کاخ سعدآباد تهران انجام شد، دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی متن توافق نامه جدید دیگری با نام «توافق نامه پاریس» را که میان ایران و سه کشور اروپایی منعقد شده بود، منتشر کرد و بلافاصله پس از امضای «توافق نامه پاریس» حسن روحانی در جمع خبرنگاران حضور یافت و چنین اعلام کرد: «ایران تعلیق کامل غنی‌سازی اورانیوم را پذیرفت.» و البته او این اقدام را عامل دور شدن تهدید ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت عنوان کرد. نکته قابل تامل اینکه موافقت-نامه پاریس در شرایطی شکل گرفت که طرف اروپایی به تعهد خود مبنی بر عادی کردن موضوع هسته‌ای ایران عمل نکرده بود. (57)

در این موافقت نامه چون دو توافق نامه پیشین، سه کشور اروپایی به دنبال گسترش تعلیق برنامه هسته‌ای ایران تا حد اعلای آن بودند. از این رو در موافقت نامه پاریس، ایران علاوه بر پذیرش ادامه تعلیق داوطلبانه، متعهد به گسترش آن تا تعلیق همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری نظیر ساخت و واردات سانتریفیوژهای گازی و قطعات آنها، مونتاژ، نصب، آزمایش یا اداره سانتریفیوژهای گازی شد. در این بند همچنین عنوان شده بود که حفظ تعلیق مادامی که مذاکرات درباره یک موافقتنامه ترتیبات درازمدت که مورد قبول طرفین باشد پیگیری می‌شود، حفظ خواهد ‌شد و برای ادامه کل فرآیند ضروری خواهد بود. تعلیق، طبق این موافقت نامه به حدی گسترش یافت که نه‌تنها موارد مندرج در بیانیه تهران و موافقت نامه بروکسل را در برگرفت، بلکه آن را توسعه داد و حتی شامل فعالیت‌های غیرمرتبط با غنی‌سازی نیز شد، به گونه‌ای که فعالیت‌های تبدیل اورانیوم(یو‌سی‌اف اصفهان) را نیز شامل شد. (58)در مقابل، اروپا قول داد که علاوه بر به رسمیت شناختن حق استفاده ایران از انرژی هسته ای، مذاکرات برای دستیابی به توافق نامه ای جامع درباره همکاری های هسته ای، تکنولوژیکی و اقتصادی و تعهدات محکم در موضوعات امنیتی آغاز کند.

در این چارچوب مقرر شد اروپا مذاکرات خود را با ایران درباره موافقت نامه تجارت و همکاری از سر گیرد و از پیوستن آن به سازمان تجارت جهانی حمایت کند. همچنین ساز و کارهایی برای چگونگی پیش برد همکاری های دوجانبه و اجرایی شدن توافق ها تعیین و تعریف شد. به طوری که یک کمیته فرمان یا راهبری و سه کمیته گروه کاری در زمینه های «سیاسی-امنیتی»، «تکنولوژی و همکاری» و «هسته ای» تشکیل شد. (59)

البته چند روز پس از امضای توافقنامه پاریس، قطعنامه دیگری در اجلاس شورای حکام درباره موضوع هسته‌ای ایران صادر شد که در آن علاوه بر درخواست برای تصویب پروتکل الحاقی، از سیاست پنهانکاری ایران تا اکتبر 2003م و نیز تولید UF6 تا 22 نوامبر ابراز نگرانی شده بود.

سخنان «سید محمد خاتمی» در فردای انتشار موافقت نامه پاریس که در حاشیه جلسه هیئت دولت ایراد شد را می توان اصول کلی سیاست هسته ای دولت وی دانست که برخی بخش های آن از آغاز بحث پرونده هسته ای تکرار شده بود. او در جمع خبرنگاران هم از حق هسته ای ایران سخن به میان آورد و هم از عدم تمایل دولت به رفتن به استقبال «خطر»ها:

ما گفته ایم و اعلام هم کرده ایم که به هیچ وجه به سوى سلاح هاى اتمى نمى رویم و نمى خواهیم برویم. از طرف دیگر، گفته ایم که ما این حق مان را مى خواهیم و از این حق مان دفاع مى کنیم. ما در این مرحله هستیم. ما باید از این حق نگذریم و نگذشته ایم... منتها یک اراده سیاسى پشت این قضیه وجود دارد که ما را از آن محروم کنند و از نظر آژانس نمى توانند ما را محروم کنند. آنچه در این مسأله و در جریان این توافق نامه[پاریس] پیش آمد، اعتراف رسمى و صریح کشورهاى اروپایى به این بود که ما صاحب این حق هستیم و حق داریم آن را اعمال کنیم. نگفته اند شما فقط حق دارید که داشته باشید، گفته اند حق اعمال این حق را دارید. من فکر مى کنم این پیروزى بزرگى است...

مذاکرات ایران و اروپا برای اجرایی کردن توافق نامه پاریس 23 آذر ماه 83 در بروکسل آغاز شد، اما هیچ گاه به نتیجه نرسید و ماجرا به قدری کش دار شد که اردیبهشت ماه 84 خاتمی نیز به تنگ آمد و با صراحت تمام این بلاتکلیفی را «ایجاد شده از طرف دوستان اروپایی» (61) خواند. حقیقت آن بود که اروپایی ها به خواسته خود یعنی تعلیق فعالیت های هسته ای ایران رسیده بودند و از نظر آنها دیگر نیازی برای مذاکره و امتیازدهی نبود. آخرین دور این نشست های بی حاصل، چهارم خرداد 84 در ژنو برگزار شد که در آن، طرف اروپایی دو ماه دیگر فرصت خواست تا طرح نهایی خود را ارائه کند و ایران هم موافقت کرد. البته ایران تاکید کرد که هر طرحی که دربرگیرنده غنی سازی اورانیوم نباشد پیشاپیش مردود است.

در موافقتنامه پاریس، ایران علاوه بر پذیرش ادامه تعلیق داوطلبانه، متعهد به گسترش آن تا تعلیق همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری نظیر ساخت و واردات سانتریفیوژهای گازی و قطعات آنها، مونتاژ، نصب، آزمایش یا اداره سانتریفیوژهای گازی شد.

به هر صورت، جمهوری اسلامی ایران در دهم مردادماه 1384 یعنی دو روز قبل از اتمام دوران ریاست جمهوری خاتمی، طی نامه ای به آژانس، فک پلمب ها و آغاز فعالیت های یو سی اف اصفهان را اعلام کرد که بعدها رهبر معظم انقلاب درباره این اتفاق فرمودند « دو سال تعلیق موقت کردند. اول گفتند تعلیق موقت کنید .ما هم به خیال داوطلبانه و موقت بودن، تعلیق کردیم فایده اش چه شد؟ هر وقت اسم برداشتن از تعلیق آمد یک قشقرق در سطح دنیا و رسانه ها به پا کردند که ایران می خواهد تعلیق را بردارد . عقب نشینی و این برای ما تجربه ای شد .من هم در آن زمان گفتم در جلسه مسئولین که پخش شد: «اگر بخواهند روند مطالبه پی در پی را ادامه دهند بنده خود وارد میدان می شوم». همین کار را هم کردم . بنده گفتم، روند عقب نشینی باید متوقف شود و تبدیل به روند پیش روی شود؛ و اولین قدمش هم باید درهمان دولتی برداشته شود که عقب نشینی در آن صورت گرفته». (62)

یک روز قبل از فک پلمب تاسیسات هسته ای، خاتمی در نامه ای خطاب به «حسن روحانی» از فعالیت های او در راستای پرونده هسته ای تقدیر کرد و نوشت: « مطمئن هستم که تدبیر و اندیشه شما و جمع بندی های ارزنده‌ای که در دبیرخانه شورایعالی ارائه شده، سبب جلوگیری از بروز بحران و حل بحرانها به طریق مناسب شده و موجب حفظ و تقویت امنیت کشور گردید... آنچه دراین فرآیند حاصل شد نشان داد که اولا مذاکره و طی طریق دیپلماسی نیز بسیار مهم است و ثانیا به یاری خداوند توان ما برای جذب وکسب منافع ملی از این طریق نیز توان بالایی است.» (63)

در جمع بندی کارنامه هسته ای دولت اصلاحات باید گفت؛ دولت مداراجوی خاتمی بی قید و شرط خواسته ها و شروط غربی ها را درباره موضوع هسته ای می پذیرد. پروتکل الحاقی را امضا می کند، غنی سازی اورانیوم را تعلیق می کند، اما اروپایی ها هرگز راضی نمی شوند و وزیر خارجه آلمان علنا در کاخ سعدآباد می گوید که برنامه هسته ای ایران مانند ساعتی عقربه ای است که ابتدا باید متوقف شده و سپس نابود شود. ترس خاتمی برای ایستادگی در برابر این زیاده خواهی ها ناشی از تهدید غرب به گزارش پرونده ایران به شورای امنیت است و خاتمی به صراحت اعلام می کند که «به هیچ وجه نمی خواهیم به شورای امنیت برویم».

عقب نشینی و انفعال خاتمی در جریان پرونده هسته ای تا روزهای پایانی دولت اصلاحات ادامه دارد. از گفته های رهبر انقلاب اسلامی نیز بر می آید که ایشان تا آخرین روزها در امور دخالت نکرده اند؛ اما چون خط قرمزهای نظام شکسته می شود، ایشان دستور فک پلمب از نیروگاه اصفهان را صادر می کنند. اما خاتمی هنوز مرعوب است و یک روز قبل از فک پلمب در نامه ای به بهانه تقدیر از حسن روحانی پیغام می دهد که ما تا این مرحله صلح را حفظ کردیم و اگر بعد از این خطری متوجه کشور شد، اصلاحات مسئول نیست! پلمب نیروگاه فک می شود، دولت جدید برنامه را به دست می گیرد و علی رغم تهدیدها و زورگویی ها و گزارش پرونده به شورای امنیت، ایران را وارد باشگاه هسته ای جهان می کند.

منبع: سودای سکولاریسم

پی نوشت :

---------------------------

1. روزنامه اطلاعات 4/4/1379.

2. روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام(ره)، ج 21 (تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1378)، صص 85 و 86.

3. بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شوراى اسلامى، 8/3/1390، در:

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=12559

4. روزنامه اطلاعات 8/8/1378.

5. سید محمد خاتمی، گفت و گوی تمدن ها، چاپ دوم (تهران: انتشارات طرح نو، 1388).

6. روزنامه جمهوری اسلامی، 19/6/1379.

7. روزنامه اطلاعات، 26/5/1378.

8. سید جلال دهقانی فیروزآبادی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (تهران: انتشارات سمت، 1387).

9. روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام(ره)، ج 21 (تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1378)، ص 292.

10. سید جلال دهقانی فیروزآبادی. پیشین.

11. همان.

12. همان.

13. عبدالرضا هوشنگ مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران(تهران: انتشارات امیرکبیر 1349) ص 259.

14. جمیز بیل، عقاب و شیر (تراژدی روابط ایران و آمریکا). ترجمه مهوش غلامی. ج1 (تهران:. انتشارات کوبه، 1371)، ص129.

15. همان. ص 143.

16. حسن واعظی، ایران و آمریکا؛بررسی سیاست های آمریکا در ایران (تهران:. انتشارات سروش، 1381)، ص74.

17. روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام(ره)، ج 10 (تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1378)، ص 491.

18. روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام(ره)، ج 18تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1378)، ص 242.

19. روزنامه کیهان،1/9/1360.

20. روزنامه کیهان 11/2/1361.

21. روزنامه کیهان 5/9/1360.

22. روزنامه کیهان 2/9/1360.

23. هفته نامه تایم. 8 سپتامبر 2006م.

24. مهرداد فرید و مرضیه زجاجی قمی، رابطه: بررسی موضوع رابطه بین ایران و آمریکا از منظر تحولات پس از دوم خرداد 76 (تهران: انتشارات روزنامه سلام، 1378).

25. همان.

26. روزنامه کیهان، 18/4/1379.

27. دقانی فیروزآبادی، سید جلال. پیشین.

28. خبرگزاری جمهوری اسلامی، 23/9/1376.

29. www.cnn.com/WORLD/9801/07/iran/interview.html

30. Ibid

31. Ibid

32. روزنامه واشنگتن پست، 30 ژانویه 1998م؛ به نقل از اطلاعات سیاسی اقتصادی، سال پانزدهم شماره 167-168.

33. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال. پیشین.

34. ر.ک. به بیانیه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در فروردین 79 که تغییر موضع آمریکا را دستاورد دوم خرداد دانست. روزنامه هم میهن، 17/1/1379.

35. پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری بیانات مقام معظم رهبرى در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت رضا (ع) در مشهد مقدّس‏، 6/1/1379، در:

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3001

36. بعدها کارشناسان حوزه های مختلف اسناد قابل تاملی درباره اینکه حادثه 11 سپتامبر یک توطئه- و نه حمله تروریستی- از سوی خود دولت آمریکا بود، ارائه کردند.

37. روزنامه نوروز، 21/6/1380.

38. همان، 26/6/1380.

39. روزنامه جمهوری اسلامی، 28/6/1380.

40. روزنامه نوروز، 1/7/1380.

41. روزنامه جمهوری اسلامی، 5/7/1380.

42. Crocker, Ryan. Eight Years On; A diplomat's perspective on the post-9/11 world. Newsweek. 5 Sep م2009.

43. روزنامه جمهوری اسلامی، 15/7/1380.

44. Crocker, Ryan. Ibid.

45. متن ترجمه فارسی بخشی از این نامه که به نقشه راه ایران و آمریکا معروف شده، به این شرح است:

اهداف ایران:

(آمریکا گفت‌وگو بر اساس احترام متقابل را می پذیرد و قبول دارد که ایرانی‌ها این شرایط زیر را در پیشنهاداتشان قرار دهند)

- آمریکا حمایت‌هایی که برای تغییرات سیاسی به طور مستقیم در حال انجام هستند، دیگر انجام ندهند.

- لغو تمام تحریم‌ها تمام تحریم‌های تجاری، پولهای بلوکه شده و لغو دست یافتن به WTO

- عراق: تعقیب و پیگرد منافقین حمایت از بازگرداندن اعضای منافقین به ایران حمایت از برگرداندن ایرانی‌هایی که در عراق هستند. ترکیه به شمال عراق حمله نکند.

- احترام گذاشتن به آداب و رسوم ایرانیان و احترام گذاشتن به روابط مذهبی دیرینه ایران و نجف و کربلا.

- دست یافتن به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای، فناوری زیست شناسی، فن‌آوری‌های شیمیایی.

- قبول کردن ایران به عنوان کشوری که حلال مسئله امنیتی منطقه است با احتساب میزان دفاعی که می‌توانند از خود بکنند (منظور پیشرفتهای نظامی که ایران داشته است).

- تروریسم: برخورد با منافقین و قبول آنها در آمریکا (منظور شخص نیست).

اهداف آمریکا )ایران قبول کند که آمریکا اهداف زیر را در پیشنهاد بگذارد):

1- WMD (سلاح‌های کشتار جمعی) : ایرانی‌ها باید از لحاظ امنیتی اطمینان کامل بدهند که ایرانیان هیچ طرح و برنامه‌ای برای ساخت WMDندارند.

همکاری کامل با آژانس (IAEA): براساس اجازه ایرانی‌ها بر تمام (2+ 93 و تمام عهده نامه‌های آینده آژانس)

2- تروریسم: برخورد قاطع علیه هر گونه عمل تروریستی در خاک ایران، همکاری ایران همکاری کامل و تبادل اطلاعات مربوط به این موضوع.

3- عراق: هماهنگی ایرانی‌ها برای برقرار کردن امنیت در عراق و تاسیس یک عراق دمکراتیک و دولت دمکراتیک که متشکل باشد از تمام گروه‌های مذهبی و قبائل در عراق.

4- خاورمیانه: 1- قطع هر گونه کمک مادی به فلسطینی‌ها (حماس و جهاد و.. ..) از طرف خاک ایران و اجبار این گروه‌ها که اقدامات خون بار را قطع کنند علیه مردمی که در مرزهای 1967 قرار دارند. 2- کاری کنند که حزب الله یک گروه سیاسی- اجتماعی در لبنان شود.3- قبول 2 راه آمریکا

مراحل:

برقراری ارتباطات دو جانبه براساس مراحل زیر:

1- بیانیه هم زمان دو جانبه (یعنی بیانیه‌ای که هر دو طرف بر آن توافق نظر داشته باشند) ما همیشه آماده بودیم که با هم به طور مستقیم صحبت کنیم با احترام دو جانبه در موردمنافع دو طرف و مسائلی که دو طرف روی آن تاکید دارند. اما ما همیشه این را روشن کرده‌ایم که این طور صحبت تنها زمانی می‌شود انجام شود که یک راه حل هوشمندانه برای این مشکل داده شود تا مسائلی که خودمان می‌خواهیم در آن در نظر گرفته شود.

2- گفت‌وگوی مستقیم در سطح خوب انجام شود، با توجه به توافقات قبلی مسائلی که باید در مورد‌آن در مرحله اول نتیجه گرفته شود.

عراق: تشکیل یک گروه همکاری در مورد عراق، حمایت خیلی شدید ایرانی‌ها برای برقراری امنیت در عراق. کمیته آمریکا مشکل منافقین را در عراق حل کند کمیته آمریکا غرامت ایران درمورد ایران و عراق را متذکر شود.

تروریسم: کمیته ایران با افراد القاعده در ایران برخورد قاطع کند و در مورد تبادل اطلاعات در این باره همکاری کنند.

ایرانی‌ها این را عنوان کنند که ما صلح خاورمیانه را حمایت می‌کنیم که مورد حمایت فلسطینها است که بر طبق توافقات که در مسئله نقشه راه است خواهد بود.

آمریکا قبول کند که ایرانی‌ها به WTO دسترسی پیدا کنند، در مورد عضو شدن شروع به صحبت و گفت‌وگو کنند.

همکاری موازی در 3 گروه برای خلع سلاح، امنیت منطقه و همکاری اقتصادی.

اهداف چنین خواهد بود که به طور موازی در این 3 گروه نقشه راه همکاری کنند. و برای این که این صحبت‌ها آغاز شود هر طرف اهدافشان این خواهد بود (رجوع به اهداف بالا) که در پیشنهاداتشان بگذارند.

1- خلع سلاح: نقشه راه که اهداف دو جانبه 2 را در بر می‌گیرد اطمینان کامل به کمیته‌های بین‌الملی و تضمین کنید که از WMD دور خواهند بود. در عوض ما به ایران اجازه می‌دهیم که به تکنولوژی غربی دست پیدا کنند ( در 3 محدوده)

2- تروریسم و امنیت منطقه: نقشه راه برای اهداف بالا درباره خاورمیانه و تروریسم

3- همکاری اقتصادی: نقشه راه برای برداشتن تحریم‌ها و راه حل برای کمک‌های فریز شده

صدور یک بیانیه عمومی که این اهداف اولیه به سرانجام رسیده.

منبع:

http://www.iranwatch.org/privateviews/MEW/perspex-mew-iranian-letter-us-2003.htm

همچنین ر.ک. به :

http://www.cfr.org/publication/10326/leverett.html

http://www.mideastweb.org/iranian_letter_of_2003.htm

46. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/5377914.stm

47. http://www.newsweek.com/2008/11/28/iran-talk-tough-with-tehran.html

48. سایت خبری عصر ایران. 1/12/1385.

49. http://kharazi.ir/

50. "Contract between the International Atomic Energy Agency, Iran and the United States of America for the transfer of Enriched Uranium and Plutonium for a Research Reactor in Iran", IAEA (United Nations), 7 June 1967, http://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%20614/volume-614-I-8866-English.pdf, retrieved 2010-04-08

51. سید جلال دهقانی فیروزآبادی، «گفت و گوهای هسته ای ایران و اروپا(از آغاز تا نشست بروکسل)»، اطلاعات سیاسی-اقتصادی، سال نوزدهم، شماره هفتم و هشتم.

52. بینا، پرونده هسته ای ایران(2)، روندها و نظرها (تهران: موسسه ابرار معاصر تهران، 1384).

53. خبرگزاری فارس، 13/7/1382.

54. سایت مشرق. به نقل از هفته نامه آلمانی میدل ایست. 14 مرداد 1390.

55. پرونده هسته ای ایران. پیشین.

56. روزنامه وطن امروز، 29/1/1388 (گزارش جامع درباره پرونده هسته ای ایران).

57. همان.

58. پرونده هسته ای ایران. پیشین.

59. دهقانی فیروزآبادی، سید جلال. سیاست خارجی جموری اسلامی ایران. پیشین.

60. http://former.president.ir/farsi/khatami/interviews/inter83/830827.htm.

61. خبرگزاری جمهوری اسلامی، 22/2/1384.

62. بیانات در دانشجویان دانشگاه‌هاى استان یزد، 13/10/1386، در:

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3416

63. خبرگزاری جمهوری اسلامی، 9/5/1384

منبع مورد استفاده در این وبلاگ: فارس نیوز

دولت مداراجوی خاتمی بی قید و شرط خواسته ها و شروط غربی ها را درباره موضوع هسته ای می پذیرد. اما اروپایی ها هرگز راضی نمی شوند و وزیر خارجه آلمان علنا در کاخ سعدآباد می گوید که برنامه هسته ای ایران مانند ساعتی عقربه ای است که ابتدا باید متوقف شده و سپس نابود شود.

با بررسی رویکرد و عملکرد دولت خاتمی در حوزه سیاست خارجی می  توان مدعی شد که در دوران اصلاحات، سیاست خارجی ایران در عین تداوم ظاهری، دستخوش تغییرات رفتاری شگرفی شد. سمت گیری و راهبرد سیاست خارجی خاتمی، همانند دولت هاشمی رفسنجانی، نوعی عدم تعهد اصلاح طلب بود؛ به این معنی که راهبرد هر دو دولت، عدم وابستگی به مراکز قدرت بین المللی، تلاش برای اصلاح نظم و نظام مستقر و موجود بین  المللی، و مقابله با نظام تک قطبی مبتنی بر استیلا و سلطه آمریکا بود. خاتمی در موردی طی سخنانی بر مبنای همین راهبرد تصریح کرد که «ایران اسلامی اندیشه و پندار سلطه طلبی را نمی پذیرد و خود نیز قصد سلطه طلبی ندارد. ما با جهان تک قطبی به این معنا که یک قدرت به خاطر برخورداری از امکانات مادی بخواهد خواست ها و سیاست های خود را به دنیا تحمیل کند، مخالفیم». (1)

این راهبرد، در ظاهر و شکل خود، تعارضی با گفتمان انقلاب اسلامی نداشت؛ اما دولت اصلاحات با راهکارهایی که برای عملیاتی کردن آن برگزید، نشان داد که اتخاذ این راهبرد، ناشی از یک نگرش آرمان-گرایانه و عاطفی به روابط بین الملل بوده، و نکوهش سلطه طلبی در ادبیات خاتمی، به هیچ رو ریشه در آموزه های رهبران جمهوری اسلامی و نگاه آنان به ماهیت نظام بین الملل ندارد. در نگاه امام خمینی (ره)، هدف جمهوری اسلامی «گسترش نفوذ اسلام در جهان و کم کردن سلطه جهان  خواران» و نیز «خشکانیدن ریشه‏هاى فاسد صهیونیسم، سرمایه دارى و کمونیسم» است. به باور امام(ره) «امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استکبار، و جنگ پابرهنه‏ها و مرفهین بى‏درد شروع شده است». (2) آیت الله خامنه ای نیز در گفتاری عرصه روابط بین الملل را به صحنه جنگی تشبیه می کنند که انسان همواره باید در آن هوشیار باشد: « انسان باید در این عرصه وسیع بین‌المللى، خود را در میدان جنگ مشاهده کند. بحث صلح و نوازش و اینها نیست. حتى آنجائى هم که حرف نرم می زنند، پشت حرف نرم، یک خنجر آخته‌اى وجود دارد که منتظر غفلتى هستند تا دسته در جگر طرف مقابلِ خودشان فرو کنند. لذا باید بیدار بود، باید هوشیار بود». (3) در نگاه ایشان این روحیه سلطه گری چیزی نیست که بخواهد با کرنش در مقابل سلطه گران از بین برود و یا تعدیل شود: «در مقابل این زورگوئى و گردن کلفتى و حرف نشنوى و حق ناشناسى چه جور باید برخورد کرد؟ دو جور برخورد وجود دارد: یک برخورد، تسلیم است؛ یک برخورد، مقاومت است. تسلیم در مقابل زورگویان جهان، زورگو را به زورگوئى تشویق می کند. تسلیم ملتها، تسلیم سیاسیون عالم، تسلیم روشنفکران جوامع مختلف در مقابل زورگوئی هاى استکبار جهانى، مشوق آنها در پیشرفت است؛ مشوق آنها در زورگوئى بیشتر است.»

لطفا ادامه مطلب را بخوانید...

سرلشکرجعفری در دانشگاه امام صادق(ع):

فرمانده کل سپاه گفت: ظریف را دیپلمات مجرّبی می‌دانیم ولی او در حوزه دفاعی تخصصی ندارد و گفته‌هایش در دانشگاه تهران درباره مقایسه توان نظامی ایران و آمریکا درست نبود.

به‌گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس،‌ سرلشکر محمدعلی جعفری که عصر امروز سه‌شنبه در مراسم انقلاب اسلامی در برابر استکبار جهانی در دانشگاه امام صادق (ع) سخنرانی می‌کرد، اظهارات وزیر امور خارجه کشورمان در یک جلسه دانشجویی را نادرست دانست.

فرمانده کل سپاه در پاسخ به سؤالی مبنی بر اظهار نظر دولت‌مردان در دانشگاه‌ها در خصوص اینکه توان نظامی ایران با دو بمب آمریکا مختل شدنی است، گفت: اصلاً اینطور نیست و ایشان تجربه و تخصص نظامی نداشته‌اند.

وی بدون ذکر نام ظریف، خاطرنشان کرد: او را یک دیپلمات مجرّب و صاحب‌نظر می‌دانیم اما در عرصه نظامی تجربه ندارد که این حرف را زده است.

سرلشکر جعفری در تبیین سخنانش به طرح سؤالی پرداخت و پرسید: به عنوان مثال اسرائیل نامرد منحوس چقدر بمب به جنوب لبنان فرستاد، اما مگر حزب‌الله از بین رفت؟

فرمانده کل سپاه تأکید کرد: اگر امروز دشمن به خیال خودش بخواهد کاری کند و با سورتی‌های زیاد پرواز هزاران بمب به ما بزند، شاید 10 تا 20 درصد توان موشکی سپاه از بین برود؛ ضمن اینکه توان نظامی سپاه فقط تبادل موشکی نیست بلکه این یک توان استراتژیک نظام است.

سرلشکر جعفری همچنین در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه اگر غرب از سپاه بخواهد برد موشک‌هایش را کاهش دهد، آیا این را قبول می‌کنید؟ پاسخ داد: هیچ‌وقت این کار را نمی‌کنیم.

وی با بیان اینکه با بیان اینکه "موشک‌های ما به اسرائیل می‌رسد"، گفت: هم‌اکنون نیز توان افزایش برد موشک‌‌ها را داریم اما فعلا به‌دستور مقام معظم رهبری، برد موشک‌هایمان را به 2 هزار کیلومتر محدود کردیم.

برنامه اقدام مشترک

مقدمه:

هدف این مذاکرات رسیدن به یک راه حل جامع مورد توافق و بلند مدت است به نحوی که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران کاملاً صلح آمیز باقی خواهد ماند. ایران اعلام می‌نماید تحت هیچ شرایطی به دنبال دستیابی یا گسترش سلاح هسته‌ای نیست. راه حل جامع مذکور مبتنی بر این اقدامات اولیه بوده و به یک گام نهایی منجر خواهد شد که دوره زمانی آن مورد توافق قرار گرفته و به رفع نگرانی‌ها می‌انجامد. این راه حل جامع، ایران را قادر می سازد تا به طور کامل از حقوق خود در بهره گیری از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح آمیز بر اساس مواد مرتبط در معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و با رعایت تعهدات خود بر طبق معاهده از آن برخوردار شود. این راه حل جامع متضمن یک برنامه غنی سازی با تعریف مشترک و محدودیت‌های عملی و اقدامات شفاف ساز به منظور تضمین ماهیت صلح آمیز برنامه هسته‌ای می‌باشد. این راه حل جامع به مثابه یک مجموعه منسجم خواهد بود که هیچ بخشی از آن مورد توافق قرار نمی‌گیرد مگر آنکه در مورد تمامی بخش‌های آن توافق حاصل شود. این راه حل جامع شامل یک فرایند متقابل و قدم به قدم می‌باشد و به رفع همه جانبه تمامی تحریم‌های شورای امنیت، تحریم‌های چندجانبه و تحریم‌های ملی مربوط به برنامه هسته‌ای ایران می‌انجامد.

در فاصله میان گام‌های اولیه و گام آخر، گام‌های دیگری از جمله پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت با هدف پایان رضایت بخش بررسی موضوع توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت. 3+3 یا 1+5 و ایران مسئول نهایی کردن و اجرای قدم‌های مورد توافق میان- مدت و راه حل جامع با حسن نیت خواهند بود. یک کمیسیون مشترک از 3+3 و ایران برای نظارت بر اجرای اقدامات میان مدت و بررسی مسائلی که ممکن است پدید آیند، تشکیل خواهد گردید، در حالی که آژانس مسئولیت راستی آزمایی اقدامات مربوط به موضوع هسته‌ای را بر عهده خواهد داشت. این کمیسون مشترک برای تسهیل حل و فصل مسائل مورد نگرانی گذشته و حال با آژانس همکاری خواهد کرد.

عناصر گام اول

گام اول دارای دوره زمانی شش ماهه خواهد بود و با توافق متقابل قابل تمدید می‌باشد. در این دوره همه اعضاء،با حسن نیت، در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکرات فعالیت خواهند کرد.

ایران اقدامات داوطلبانه زیر را به انجام خواهد رساند:

- نیمی از اورانیوم موجود غنی شده 20 درصد را به صورت اکسید 20 درصد برای تولید سوخت راکتور تحقیقاتی تهران ذخیره نماید. بقیه UF6 20 درصد را به مواد کمتر از 5 درصد رقیق نماید. خط برگشت پذیر نیز وجود نداشته باشد.

- ایران اعلام می‌کند که برای این دوره 6 ماهه، اورانیوم را به سطح بالاتر از 5 درصد غنی سازی نکند.

- ایران اعلام می‌کند که فعالیت‌های خود در تاسیسات سوخت هسته‌ای نطنز، فوردو و یا راکتور اراک را که توسط آژانس با نام IR-40 شناسائی می‌شود، بیش از این گسترش نخواهد داد.

- همانگونه که ایران در برنامه عملیاتی کردن تاسیسات تبدیل مواد، به آژانس اعلام کرده است، با آغاز خط تبدیل مواد UF6غنی شده تا 5 درصد بهUO2، ایران تصمیم دارد موادUF6  جدیدا غنی شده تاسطح 5 درصد طی 6 ماه آینده را به اکسید تبدیل کند.

- محل‌های جدید برای غنی سازی ایجاد نمی‌شود.

- ایران برنامه تحقیق و توسعه (R & D) تحت نظارت، از جمله برنامه تحقیق و توسعه جاری غنی سازی خود را که با هدف انباشت اورانیوم غنی شده صورت نمی‌گیرد، ادامه خواهد داد.

- عدم بازفرآوری یا ساخت تاسیساتی که توانایی بازفرآوری داشته باشند.

نظارت‌های بیشتر:

- ارائه اطلاعات مشخص به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، شامل اطلاعات در خصوص طرحهای تاسیسات هسته‌ای ایران، توصیف ساختمان‌ها در هر یک از سایت‌های هسته‌ای، توصیفی از سطح عملیاتی که در هریک از اماکن که به فعالیت‌های هسته‌ای مشخص اشتغال دارند، اطلاعات در خصوص معادن و تخلیص و اطلاعات در خصوص منابع اولیه.

- ارائه پرسشنامه جدید فنی راکتور اراک به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که توسط آژانس با نام IR-40 شناسایی می‌شود.

- اتخاذ گام‌های لازم برای موافقت با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای انعقاد "رهیافت پادمان" در مورد راکتور اراک که توسط آژانس با نام IR-40 شناسایی می‌شود.

- دسترسی روزانه بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به فردو و نطنز با هدف بررسی فایل‌های ضبط شده دوربین‌ها در مواقعی که آن‌ها برای بازرسی دوره‌ای موسوم به DIV ،IIV ،PIV  و بازرسی‌های سرزده در سایت حضور ندارند.

- دسترسی هدایت شده بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به:

o کارگاه‌های مونتاژ سانتریفیوژ

o کارگاه‌های تولید روتورسانتریفیوژ و محل‌های نگهداری،

o و معادن اورانیوم و تخلیص اورانیوم

در مقابل، 3+3، اقدامات داوطلبانه زیررا انجام خواهند داد:

- توقف تلاش برای کاهش خرید نفت خام ایران به نحوی که مشتریان فعلی بتوانند میانگین میزان کنونی خرید نفت خام خود از ایران را کماکان ادامه دهند. بازگشت مبالغ مشخص از عواید فروش نفت ایران در خارج از کشور به ایران. در مورد معاملات نفتی مذکور، تحریم‌های اتحادیه اروپا و آمریکا بر بیمه و خدمات حمل و نقل مرتبط، تعلیق می‌شوند.

- تعلیق تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا بر:

o صادرات پتروشیمی ایران و نیز تعلیق تحریم خدمات مرتبط

o طلا و فلزات گرانبها، وتعلیق تحریم خدمات مرتبط

- تعلیق تحریم‌های آمریکا بر صنعت خودرو و تعلیق تحریم‌های خدمات مرتبط

- صدور گواهی عرضه ونصب قطعات یدکی برای ایمنی پرواز هواپیماهای غیرنظامی ایران و خدمات مرتبط.

- صدور گواهی بازرسی‌های مرتبط با ایمنی و تعمیرات در ایران و همچنین خدمات مرتبط

- عدم صدور قطعنامه‌های جدیدتحریم هسته‌ای توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد

- عدم صدور قطعنامه‌های جدیدتحریم هسته‌ای از سوی اتحادیه اروپا

- دولت امریکا، در چارچوب اختیارات قانونی رئیس جمهور و کنگره ازتحمیل تحریم‌های جدید هسته‌ای خودداری خواهد کرد.

- یک کانال مالی به منظور تسهیلات تجارت امور انساندوستانه برای تامین نیازهای داخلی ایران با استفاده از درآمدهای نفتی ایران در خارج از کشور ایجاد خواهد شد.

- تجات امور انساندوستانه شامل مراودات تجاری مرتبط با تولیدات غذایی و کشاورزی، دارو، تجهیزات دارویی و مخارج پزشکی بیماران خارج از کشور خواهد بود. این کانال مالی شامل بانکهای خارجی مشخص و بانک‌های ایرانی غیرتحریم شده خواهد بود که به هنگام ایجاد این کانال مشخص خواهند شد.

o کانال مزبور همچنین موارد را در بر می‌گیرد

- نقل و انتقال‌های مالی مورد نیاز برای پرداخت تعهدات ایران به سازمان ملل متحد

- پرداخت مستقیم شهریه به دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها برای دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در خارج از کشور تا مبلغ توافق شده برای یک دوره شش ماهه.

- افزایش آستانه برای اخذ مجوزهای اتحادیه اروپا جهت تبادلات مالی تجارت موارد غیرتحریمی تا مبلغ مورد توافق.

عناصر گام نهایی راه حل جامع*

گام نهایی راه حل جامع که اعضا قصد دارند مذاکره در خصوص آن را در کمتر از یک سال بعد از تصویب این سند، به پایان رسانده و اجرای آن را شروع کنند، عبارتنداز:

- دارای دوره زمانی بلندمدت مشخصی خواهد بود که مدت آن مورد توافق قرار خواهد گرفت.

- بیانگر حقوق و تعهدات اعضاء معاهده عدم گسترش سلاح‌های هسته‌ای و موافقتنامه‌های پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باشد.

- بطور همه جانبه تحریم‌های هسته‌ای شورای امنیت سازمان ملل متحد و تحریم‌های چندجانبه و تحریم‌های ملی را برداشته و از جمله گام‌هایی برای دسترسی به حوزه‌های تجاری، فنآوری، مالی و انرژی را بر مبنای یک برنامه تنظیمی که در خصوص آن توافق به عمل خواهد آمد را اتخاذ نماید.

- متضمن یک برنامه غنی سازی باشد که توسط طرفین تعریف می‌گردد، برنامه‌ای که شاخصه‌های آن با موافقت طرفین و منطبق با نیازهای عملی، با محدودیت‌های مورد توافق در خصوص دامنه و سطح فعالیت‌های غنی سازی، ظرفیت غنی سازی، محل‌هایی که در آن غنی سازی انجام می‌شود و ذخایر اورانیوم غنی شده برای دوره زمانی که مورد توافق قرار می‌گیرد، تعیین می‌گردد.

- نگرانی‌های مرتبط با رآکتور اراک که توسط آژانس با نامIR-40 شناخته می‌شود، را کاملا برطرف نماید. بازفرآوری و یا احداث تاسیساتی که قادر به بازفرآوری باشد، ایجاد نخواهد شد.

- اقدامات شفاف ساز و با نظارت بیشترمورد توافق را به طور کامل به اجراء درآورد. پروتکل الحاقی در چارچوب اختیارات رئیس جمهور و مجلس شورای اسلامی تصویب و به اجراء درآید.

- شامل همکاری بین‌المللی هسته‌ای غیر نظامی باشد، که این همکاری‌ها از جمله در خصوص دستیابی به راکتورهای مدرن آب سبک قدرت و تحقیقاتی و تجهیزات مرتبط و نیز عرضه سوخت هسته‌ای مدرن و برنامه های تحقیق و توسعه (R&D) مورد توافق می‌باشد.

به دنبال اجرای موفق گام نهایی راه حل جامع و با سپری شدن کامل دوره زمانی گام نهایی، با برنامه هسته‌ای ایران مانند برنامه هر کشور غیرهسته‌ای دیگر عضو NPT رفتار خواهد شد.

* در خصوص گام نهایی و هر یک از گامهای میانی، این اصل اساسی که «تا در مورد همه چیز توافق نشود، در خصوص هیچ چیزی توافق حاصل نشده است» اعمال می‌شود.

***

در این توافقنامه بندی وجود دارد که توضیحاتی در ذیل سند (پی نوشت) ارائه شده است که متاسفانه در ترجمه وزارت خارجه به آن اشاره ای نشده است.

- ایران اعلام می‌کند که فعالیت‌های خود در تاسیسات سوخت هسته‌ای نطنز (1)، فوردو (2) و یا راکتور اراک (3) را که توسط آژانس با نام IR-40  شناسائی می‌شود، بیش از این گسترش نخواهد داد.

1- به این معنی که طی شش ماه، ایران به سانتریفیوژهایی که نصب شده‌اند ولی غنی سازی اورانیوم انجام نمی دهند گاز UF6 تزریق ننماید. سانتریفیوژهای اضافی نصب ننماید. ایران اعلام می‌کند که طی شش ماه اول سانتریفیوژهای موجود را با سانتریفیوژهایی از همان نوع جایگزین می‌کند.

2- در چهار آبشار سایت فردو که در حال حاضر غنی سازی اورانیوم انجام می‌دهند، از این پس غنی سازی بالای 5 درصد انجام نخواهد گرفت و ظرفیت غنی سازی افزایش نخواهد یافت. گاز UF6 به دوازده آبشار دیگر تزریق نمی شود تا در وضعیت غیرعملیاتی باقی بمانند. بین آبشارها اتصال وجود نخواهد داشت. ایران اعلام می‌کند که طی شش ماه اول، سانتریفیوژهای موجود را با سانتریفیوژهای همان نوع جایگزین می‌کند.

3- ایران اعلام می کند که برای رفع نگرانی‌های مربوط به احداث راکتور اراک برای شش ماه به راکتور سوخت تزریق نخواهد شد، یا آب سنگین را به سایت راکتور منتقل نمی‌کند و سوخت جدید را آزمایش نکرده یا سوخت بیشتر برای راکتور تولید نخواهد شد و تجهیزات اصلی باقی مانده نصب نخواهد شد.

4. مطابق برنامه های ایران، تولید سانتریفیوژ در ایران در این شش ماه مخصوص به جایگزینی سانتریفیوژهای آسیب دیده خواهد بود.

5. «تحریم خدمات مرتبط» به معنی هرگونه خدمات موضوع تحریم‌های اجرایی آمریکا یا اتحادیه اروپا، از قبیل بیمه، حمل و نقل یا مالی می‌باشد، تا جایی که هر یک از خدمات مذکور، مرتبط با تحریم بوده و برای تسهیل نقل و انتقالات مالی مورد نظر لازم باشد. این خدمات می‌تواند شامل نهادهای ایرانی تحریم نشده باشد.

6. رفع تحریم‌ها می‌تواند دربرگیرنده هر خط هوایی ایرانی تحریم نشده و نیز ایران ایر شود.

منبع: farsnews.com

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، این روزها پرسشی که بسیاری از اذهان را به خود مشغول نموده، سرنوشت سوریه و این سوال مهم است که آیا در صورت حمله آمریکا به این کشور، آیا ایران عکس العملی نظامی انجام خواهد داد؟ این پرسش خود به پرسش کلان تری باز می گردد و آن اینکه اصولاً ما یارای جنگ با آمریکا را داریم یا خیر؟

پاسخ به پرسش «امکان ورود نظامی ایران به جنگ آمریکا با سوریه» خود متوقف بر پرسش های دیگری است. اینکه آیا سوریه آنطور که سردار قاسم سلیمانی می گوید، واقعاً خط قرمز جمهوری اسلامی است؟ بر فرض هم که باشد، آیا ورود به جنگ مستقیم با آمریکا به صلاح ماست؟ آیا ما در این جنگ پیروز خواهیم بود؟ و حتی اگر پیروز شویم، نهایتاً سود برده ایم یا آسیب بیشتری دیده ایم؟ اصلاً به این پرسش ها بر چه مبنایی باید پاسخ داد؟ آیا باید آرمانی و ایدئولوژیک عمل کنیم و بگوییم «مالنا الا اهدی الحسنیین؛ یا پیروز می شویم که این بهترین است و یا کشته می شویم که این هم بهترین است»؟ و یا پا را روی زمین گذاشته و آرمان و ایدئولوژی را مختص شعار و عرصه جنگ روانی دانسته و در عمل، بر اساس واقعیات نظامی تصمیم بگیریم؟ و آیا بالواقع، بین ایدئولوژی و حقیقت، تفاوت وجود دارد؟

در این مجال مختصر، قصد و توان و علم پاسخ به تمام این پرسش ها را نداریم و طرح آنها صرفاً برای گشایش باب تأمل بود. بلکه تنها می خواهیم بر اساس یکی از پاسخ های ممکن به هر کدام از پرسش های فوق، به طرح یک دیدگاه بپردازیم.

آنچه در این یادداشت ادعای اثبات آن را داریم، این است که می توان بر اساسی مشترک از ایدئولوژی و واقعیت، نتیجه گرفت که چنانچه بین آمریکا و ایران جنگی مستقیم یا نیمه مستقیم صورت پذیرد، نه تنها بازنده قطعی آمریکا خواهد بود، که منافع این جنگ برای ایران به مراتب بیش از عدم آن است. لذا اگر آمریکا حمله ای جدی علیه سوریه آغاز نمود، جمهوری اسلامی می بایست مستقیماً وارد نزاع شود. با توجه به رادیکال بودن این ادعا، برای اثبات آن از پاسخ به نقض ها آغاز خواهیم نمود.

اولین نقض در مقابل این ادعا آن است که اصلاً مگر ما توان نظامی مقابله با آمریکا را داریم؟ مگر نه این است که حفظ نظام از اوجب واجبات است و در سیره ائمه طاهرین، هیچگاه جنگ و انقلابی از طرف ایشان آغاز نشده که از نظر نظامی، پیروزی در آن قطعی باشد؟[1] پس وقتی ما می دانیم که عملاً در توازن سلاح و نیرو حریف آمریکا نیستیم، چه عقلاً و چه شرعاً موظف به ورود جنگ با این ابرقدرت نیستیم.

خب می توان از طرق مختلف ایدئولوژیکی به این پرسش پاسخ داد و مثلاً بحث جنگ هشت ساله خودمان و غلبه ایمان بر سلاح و... را مطرح کرد. اما جدای از این مباحث که بالواقع هم نمی توان آنها را نادیده انگاشت و برایشان مبانی مستحکم قرآنی وجود دارد، می توان بر روی زمین و با محاسبات مادی نیز شکست آمریکا در صورت ورود به جنگ با ایران را نتیجه گرفت.

خطایی که در پس تمام تحلیل های فوق نهفته، این است که پیروزی در جنگ را صرفاً در «رویارویی مستقیم نظامی» می انگارد. البته بسیاری از کارشناسان معتقدند بر همین مبنا هم می توان زمین گیری آمریکا در حمله به ایران را با توجه به موقعیت ویژه ژئوپولتیکی کشورمان (شرق و جنوب کویر پهناور، شمال و غرب کوهستان و پایتخت در امن ترین مکان ممکن) نتیجه گرفت. اما به نظر می رسد منحصر کردن نتیجه جنگ به رویاروی مستقیم نظامی، ناشی از ساده انگاری بیش از حد آن است.

علاوه بر بُعد نظامی، جنگ به عوامل متعددی چون اقتصاد، امنیت، دیپلماسی، هوش و حتی «اتفاق» وابسته است. به یاد داریم که هیتلر بزرگ تنها و تنها بر اثر سهل انگاری در رساندن یک خبر شکست خورد و یا نتیجه جنگ برده ی «صفین»، توسط یک حیله فردی به صد در صد عکس خود تبدیل شد.

آنچه به عقیده ما دلیل باخت قطعی آمریکا در جنگ با ایران خواهد بود، بُعد «امنیتی-اقتصادی» این نزاع خواهد بود. پاشنه آشیل ایالات متحده که روز به روز نیز بر شدت شکنندگی آن افزوده می شود، دو چیز است: اول نیروی انسانی آسیب پذیر و دوم سیستم امنیت محور سرمایه داری اش. چرا برخی تصور می کنند که ایران تنها تدارک نظامی مستقیم در مواجهه با آمریکا دیده است؟ این بسیار بدیهی است و اتفاقاً مورد تأیید برخی مطلعین امنیتی کشورمان که به خطر انداختن امنیت داخلی آمریکا برای جمهوری اسلامی کاری بسیار بسیار آسان است. آمریکا عراق و سوریه و مصر نیست که روزی چند صد نفر در آن بر اثر حملات تروریستی کشته شوند و آب از آب تکان نخورد. کافیست تنها و تنها چند بمب کوچک در چند نقطه نیویورک و واشنگتن منفجر شود تا از یک سو راهپیمایی های میلیونی علیه دولت این کشور در خاک آن و از سوی دیگر، سقوط موشکی ارزش سهام شرکت هایی که «امریکا چیزی جز آنها نیست» اتفاق بیفتد.

ابداً لازم نیست جمهوری اسلامی بتواند موشکی به درون خاک آمریکا بفرستد؛ تنها کافیست موشکی تا چند هزار کیلومتری وال استریت برود و در همان فاصله هم نابود شود. آنگاه این جت ها و موشک های سرمایه است که ظرف 24 ساعت، خاک آمریکا را به مقصد کشورهای دیگر ترک می کنند. آنچه نقطه قوت و در عین حال، ضعف نظام سرمایه داری است، این است که «سرمایه بی وطن است» و وطن آن جایی است که در آن امنیت باشد. شاید امپراطوری عظیم هالیوود بتواند با پمپاژ احساسات امریکن پاتریوتی مردم بی آرمان و لذت محور خود را برای دفاع از خاکش در خود نگه دارد، ولی قطعاً «سرمایه» که خود پدرجد اینگونه تبلیغات است، ذره ای تحت تأثیر آن قرار نگرفته و به سرعت و بر اساس قوانینی که خود برای حیاتش بعنوان «آزادی اقتصادی» طراحی کرده، مهاجرت می کند.

نکته ای که باید بطور ویژه به آن توجه داشت، این است که «یک سیستم هرچه پیچیده تر شود، آسیب پذیر تر خواهد بود». در لحظه ای که «کامپیوتر» ظهور کرد، چیزی به نام «امنیت اطلاعات» دقیقاً بر خلاف ادعای سازندگان آن، بالکل فرو ریخت. لذاست که می بینیم امروزه روسیه از دستگاه های تایپ ماشینی برای نگارش اسناد امنیتی خود استفاده می نماید و «دیجیتال زدایی» گسترده ای را در سیستم اطلاعاتی-امنیتی اش آغاز نموده. سیستم هرچه پیچیده تر شود، در عین حال وابستگی اجزای آن به هم و نیز اجزای جدید، بیشتر و بیشتر می شود و لذا آسیب هر جزء، می تواند به اجزاء بیشتری لطمه بزند و سیستم را با فشلی گسترده تری مواجه سازد. لذاست که می بینیم آغاز بحران اقتصادی در یک گوشه از کشورهای غربی، به سرعت تمامی آنها را فرا می گیرد و کشوری مانند جمهوری اسلامی که ارتباطی حداقلی با سیستم اقتصاد جهانی داشت، از آسیب های آن تا حد زیادی در امان می ماند. تا جایی که سیستم از وجود چنین کشوری احساس خطر نموده و توسط تحریم، نوعی «بحران مصنوعی اقتصادی» در آن ایجاد می کند تا از مهاجرت سرمایه به این کشور جلوگیری کند.

جمع بندی آنکه چنانچه آمریکا جنگی نظامی علیه منافع استراتژیک جمهوری اسلامی آغاز نماید، ایران با کمترین هزینه و به راحتی با به خطر انداختن امنیت ایالات متحده، این کشور را با بحرانی غیرقابل تصور مواجه خواهد نمود.

حال نقض دوم مطرح می شود که «مگر آمریکا نمی تواند چنین ناامنی ای را در ایران بوجود آورد»؟ او که در شرایط به ظاهر صلح، قادر است به آسانی دانشمندان هسته ای ما را ترور کند، چرا اگر اراده نماید نتواند مسئولین رده یک نظام و منافع حساس جمهوری اسلامی را نابود سازد و از این طریق، همان بحرانی اقتصادی-امنیتی را برای ما هم فراهم کند؟ پاسخ به این سوال، بر همان اساس دوگانه واقعی و ایدئولوژیکی خواهد بود.

اینگونه آغاز می کنیم: فکر می کنید واکنش مردم آمریکا و ایران به انفجار یک بمب در پایتختشان و یا ترور یک مسئولشان، چگونه خواهد بود؟ به نظرتان هیچ کدام از مسئولین کشور آمریکا، «فدائی» دارند؟ یعنی کسی که حاضر شود با اشتیاق و میل خود، جانش را فدا کند تا یک مسئول زنده بماند؟ «فدائی» یعنی آن چیزی که حتی بسیاری از «سرداران سپاه» در کشور ما دارند. خیلی واضح، الآن اگر برای رئیس جمهور سابق کشورمان اتفاقی بیفتد، صفی که برای اهداء هر عضو بدن به او تشکیل خواهد شد، چقدر طول خواهد داشت؟ پس اتفاقاً چنین اعمالی در خاک ایران بر خلاف آمریکا، بر شدت اشتیاق مردم بر مبارزه خواهد افزود. چنانچه شهید مظلوم به حق فرمود «بکشید ما را، ملت ما بیدارتر می شود».

و نکته دوم، واکنش مردم آمریکا و ایران در صورت وقوع جنگ بین این دو کشور چگونه خواهد بود؟ مگر نه این است که تنها اکثریت قریب به اتفاق آن چهار میلیون و نیم رأی سعید جلیلی، آماده نه فقط جان دادن در راه «دفاع» از کشور، که مشتاق اعزام برای جنگیدن با دشمن در خارج از خاک جمهوری اسلامی می باشند؟ و مگر پیام فیلم هایی چون اخراجی ها که فروش میلیاردی آن به منزله مهر تأیید قاطبه ملت بود، جز این است که همین جوان های به ظاهر «سوسول» که شاید مسلمانشان هم نخوانیم، فردا روزی اگر جنگی پیش آید، از بسیاری متشرعین جلودارتر خواهند بود؟

اما وضعیت در آمریکا چگونه است؟ چرا دیگر نه تنها هیچ فیلمی در مورد جنگ در این کشور ساخته نمی شود، الا اینکه «ضد جنگ» باشد، بلکه آثاری چون «آواتار» هم که قصد دارند آمریکا را ناجی جهان قلمداد کنند، صد در صد در ضدیت با جنگ ساخته می شوند؟ چه می شود که اثر ضد جنگی چون هارت لوکر در مقابل غول های رقیبش اسکار می گیرد؟ و مگر حتی همین «آرگو» نیز، ضد جنگ نیست؟ به یاد داشته باشیم که هالیوود بر خلاف سینمای نفتی و اشرافی و نخبه گرای ما، کاملاً وابسته به مردم است و جهت گیری های مردم است که فیلم سازی در آن کشور را جهت می بخشد (که حتی اگر به بالعکس آن هم معتقد باشیم، در نتیجه فرقی نمی کند)

مردم آمریکا نه تنها هیچ علاقه ای به جنگ، که هیچ رغبتی به دفاع هم ندارند و اگر سربازی به کشوری می رود، با دهها تجهیزات امنیتی و آن هم «اجباری» این کار را می کند. ایرانیان «جنگ طلب» نیستند، اما سالهاست منتظر یک جرقه اند تا حداقل بتوانند عقده این همه سال ظلم و جنایت استکبار جهانی را در جایی بگشایند و همین هم دست برتر جمهوری اسلامی است. اگر جنگی آغاز شود، در یک کشور صف های طولانی برای شرکت در آن و در دیگری، راهپیمایی های ملیونی علیه آن شکل می گیرد! این است عوامل خارجی مؤثر بر نتیجه جنگ نظامی.

نقض بعدی به این حرف، این است که «گویا شما پیام انتخابات 92 را نشنیدید»؛ 18 ملیون رأی به روحانی، به معنای یک «نه» بزرگ به سیاست تهاجمی جمهوری اسلامی بود و در این شرایط، ابداً مردم حامی جنگ با ابرقدرتی چون آمریکا نیستند. برای پاسخ به این نقض، باید به 3 نکته توجه داشت. اولاً اینکه 18 ملیون رأی به روحانی را معادل نه به سیاست تهاجمی در نظر بگیریم، دقیقاً آن چیزی است که جریان آقای هاشمی به دنبال آن است. همانطورکه طیف عظیمی از 22 ملیونی که به خاتمی رأی دادند، به احمدی نژاد هم رأی دادند، قطعاً بخش عمده ای از رأی آقای روحانی نیز به دلایل دیگری چون روحانی بودن ایشان، پرستیز و بیان، وجهه اوپوزوسیونی و نهایتاً آن زیرکی شان در مناظره سیاسی بوده است. بله، قطعاً قابل انکار نیست که پیام بخش عمده رأی ایشان، اصطلاحاً همان «پایین کشیدن فیتیله» بوده است، اما نه همه اش.

نکته دوم مگر در جنگ هست ساله ما، چند درصد مردم شرکت نمودند؟ حقیقت غیر قابل انکاری که متأسفانه در رسانه ها مغفول مانده است، این است که اکثریت امت انقلاب کرده ی امام خمینی، به جنگ نرفتند. چه در سالهای ابتدای، چه میانه و چه انتهای آن. جنگ ناجوانمردانه هشت ساله ما را تنها چند صد هزار نفر آنگونه سرافرازانه به پیروزی رساندند. دیگرانی که شرکت نکردند، جز عده ای قلیل، مخالف دفاع نبودند و رزمندگان را می ستودند، اما خود جرأت ریسک جانشان را نداشتند. لذا اصولاً نیازی نیست اکثریت قریب به اتفاق ملت آماده حضور در جبهه ها باشند تا جنگ به پیروزی ختم شود. علاوه بر اینکه نگارنده بنابر دلایلی معتقد است که اکنون نسبت جوانان آماده حضور در جبهه به اول انقلاب، چند برابر شده است.

و اما نکته سوم و پاسخ اصلی، این است که در جنگ علیه یک کشور، چنانچه غلبه مطلق با طرف مهاجم نباشد، حتی مردمی که با جنگ مخالف هم بودند، پس از مدتی پای آن خواهند آمد. در ابتدای جنگ سوریه، ناپختگی ارتش این کشور در مقابله با حملات تروریست ها سبب ایجاد موجی ضد مردمی علیه حکومت آن شد. اما با گذشت مدتی از جنگ خیابانی و پیروزی های ارتش از یک سو و جنایات تروریست ها از سوی دیگر، قاطبه مردم با حکومت آن برای مبارزه با تروریست ها همنوا شدند.

مسأله ساده است؛ آن جنبش سبزی که امروز بر سیاست های احمدی نژاد و نظام علیه استکبار جهانی می تازد و رویای دوستی با آمریکا را در سر دارد، به محض اصابت اولین موشک به منزل دوست و همسایه اش از یک سو و مشاهده قدرت ایستادگی نسبی کشورش از سوی دیگر، به سرعت سر عقل آمده و جبهه اش را پیدا می کند. دقت کنید، «قدرت ایستادگی و ضربه زنی نسبی کشور خود» در این نتیجه گیری بسیار مؤثر است؛ چنانچه مردم ببینند دشمن مهاجم غلبه مطلق دارد، به جای دفاع، راهپیمایی های تسلیم برگزار خواهند نمود.

درحالیکه در کشور «معیشت محور»ی چون آمریکا، قضیه دقیقاً بالعکس است. یعنی آنچه برای مردم چنین کشوری که «تربیتی شهوانی» شده اند در درجه اول اولویت قرار دارد، «امنیت فرد خودشان» است. برای چنین مردمی به هیچ عنوان فرستادن سرباز به کشور دیگر برای نجات دنیا از تروریسم معنا ندارد و تا 11 سبتامبری اتفاق نیفتد، هیچ آمادگی نسبی ای برای جنگ ندارند. حتی از آن جلوتر، «وطن پرستی» برای یک آمریکایی دیگر معنایی ندارد و اگر بین پایان جنگ با حتی تجزیه قسمتی از خاکش و ادامه آن و حفظ تمامیتش مجبور به انتخاب شود، انتخاب دومی از او بسیار بعید می نماید.

اینها قسمتی از مجموعه دلایلی است که تاکنون مانع مواجهه آمریکا با جمهوری اسلامی ایران شده است. به قسمت دوم این یادداشت، یعنی پاسخ به این پرسش که «آیا سوریه اصلاً خط قرمز جمهوری اسلامی حساب می شود و ورود به جنگی در دفاع از آن برای ما ضرورت دارد؟» انشاءالله در قسمت دوم خواهیم پرداخت.

منبع: www.598.ir

ارومیه - خبرگزاری مهر: رئیس سازمان بسیج مستضعفین گفت:ذجهانیان باید بدانند که موفقیت های ایران اسلامی به شکار پهپاد خلاصه نمی شود، بلکه اتفاقات دیگری نیز افتاده که انتشار خبر آنها به مصلحت نیست.

به گزارش خبرنگار مهر، سردار محمد رضا نقدی چهارشنبه شب در جمع مسئولان حلقه های تربیتی صالحین در ارومیه افزود: تجاوز پهپاد آمریکایی به آسمان ایران در خلیج فارس، سند دروغگویی و خوی وحشیگیری سردمداران آمریکاست. وی با بیان اینکه پهپاد آمریکایی در حالی به آسمان ایران در خلیج فارس تجاوز کرد که در مقابل چشم جهانیان برای مذاکره با ایران التماس می کند اظهارداشت: این عمل غیر منطقی و وحشیانه آمریکا چهره پلید او را به جهانیان نشان داد و ثابت کرد که آمریکایی ها هیچ پایبندی به گفته های خود ندارد. سردار نقدی با بیان اینکه اقدام شجاعانه پاسداران قهرمان در برابر تجاوز پهپاد جاسوسی بهترین پاسخی بود که داده شد گفت: تجاوز پهپاد برای بیداری آنهایی که خودشان را به خواب زده اند و دم از مذاکره می زنند، کافی است. سردار نقدی ادامه داد: آمریکا و کشورهای هم پیمان با آمریکا تحمل پیشرفت ایران را ندارند و برای پیشبرد اهداف پلید خود به هر ترفند و توطئه ای دست می زنند. وی اضافه کرد: جهانیان باید بدانند که موفقیت های ایران اسلامی به شکار پهپاد خلاصه نمی شود ، بلکه اتفاقات دیگری نیز افتاده که انتشار خبر آنها به مصلحت نیست. رئیس بسیج مستضعفین کشور اظهار داشت: به برکت خون شهداء ، امروز ایران اسلامی به الگویی جهانی در مقابله با استکبار جهانی تبدیل شده است. سردار نقدی با تجلیل از ایثارگری و مجاهدت های شهداء و ایثارگران در حفظ ارزش های انقلاب و اسلام گفت: شهدای عزیز با ارواح ملکوتی و دعای خیرشان همواره جریان بسیج را حمایت کرده و امروز نیز عظمت بسیج همچون دوران با شکوه دفاع مقدس در تمام عرصه ها نمایان است. رئیس سازمان بسیج مستضعفین کشور ، شکست اخیر رژیم اشغالگر قدس در مقابل مقاومت فلسطین را ناشی از نفوذ انقلاب اسلامی در جهان و منطقه دانست و یادآور شد : همانطور که امام راحل وعده فرموده بودند، امروز اسلام، ابرقدرت ها را به خاک مذلت نشانده و جهانیان مشاهده کردند که چگونه صهیونیست های متجاوز به رغم حمایت کامل ابرقدرت ها با خفت و خواری عقب نشینی کردند. منبع: www.mehrnews.com

یک روزنامه پاکستانی با اشاره به مهندسی معکوس و استفاده ایران از فناوری به کار رفته در پهبادهای آمریکا، عنوان داشت که بدین ترتیب دیگر ایالات متحده تنها دارنده فناوری های پیشرفته در مورد هواپیماهای بدون سرنشین نخواهد بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه اکسپرس تریبون در گزارش خود می نویسد : ممکن است جهان حساسیت هایی در مورد توسعه برنامه هسته ای ایران داشته باشد، اما این کشور هم اکنون بر روی برنامه جدیدی کار می کند که ممکن است مورد توجه بیش از حد و یا حتی نگرانی آمریکا واقع شود. در ادامه این گزارش آمده است: آمریکا تا مدت زمان زیادی نمی تواند به عنوان تنها کشور دارنده فناوری های پیشرفته در مورد هواپیماهای بدون سرنشین مطرح باشد و به عبارت دیگر تا زمانی که ایران به این کار اقدام نکرده بود می شد آمریکا را به عنوان تنها دارنده تکنولوژی پیشرفته در ساخت هواپیماهای بدون سرنشین دانست. اما در یک سال گذشته ایران دو فروند از این هواپیماهای بدون سرنشین را به تصاحب خود درآورده و با استفاده از مهندسی معکوس در حال پی بردن و استفاده از فناوری به کار رفته در ساخت این هواپیماهاست. این روزنامه در ادامه به سخنان "علاءالدین بروجرودی" رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ایران اشاره می کند. بروجردی اخیرا در گفتگو با رسانه های پاکستانی گفته بود : تهران امیدوار به توسعه فناوری های پیشرفته هواپیماهای بدون سرنشین پس از موفقیت در فرود آوردن یک فروند پهپاد پیشرفته آمریکا در سال گذشته است. این روزنامه در ادامه به صحبتهای "مشاهد حسین" رئیس کمیته دفاعی سنای پاکستان اشاره کرد و می نویسد : می توان گفت که برای استفاده از پیشرفت های ایران بود که مشاهد حسین خواستار افزایش همکاری های سیاسی، اقتصادی و امنیتی میان اسلام آباد و تهران شد. مشاهد حسین حتی گام را فراتر گذاشته و اعلام داشت که هند نیز می تواند در همکاری ایران و پاکستان در این موارد سهیم باشد.   منبع: www.mehrnews.com

شکار پهپاد متجاوز آمریکایی توسط سپاه، عزل و نصب های اخیر دولت و رفتن مشایی از دفتر رئیس جمهور و تصویب کلیات طرح اصلاح قانون انتخابات در مجلس مهمترین خبرهای هفته جاری هستند.

به گزارش خبرنگار مهر، در اواسط هفته جاری فرمانده نیروی دریایی سپاه از شکار یک فروند پهپاد متجاوز آمریکایی توسط نیروی دریایی سپاه خبر داد.   یک فروند هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی که در چند روز گذشته با هدف شناسایی و جمع آوری اطلاعات در حال گشت زنی در منطقه عمومی خلیج فارس بود، به محض ورود به حریم فضای جمهوری اسلامی ایران در تور یگان های پدافندی و سامانه های کنترلی نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گرفتار و در اختیار گرفته شد.

در این خصوص فرمانده نیروی دریایی سپاه با اعلام اینکه این پهپاد از نوع اسکن ایگل (ScanEagle) بوده است، گفت: این گونه پرنده ها معمولا از روی ناوهای بزرگ به پرواز در می آیند.

منبع: www.mehrnews.com

به گزارش خبرنگار مهر، منوچهر متکی چهارشنبه شب در مراسم گرامیداشت روز دانشجو در دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: تلاش امام در انقلاب اسلامی در طرح این چالش بود که "قدرت منطق" در برابر "منطق قدرت "و منطق زیر ساخت تولید قدرت و توانمندی است و درسوی دیگر هر که قدرت دارد باید منطق او قابل پذیرش باشد.

وی با بیان اینکه در 34 سال گذشته این دو منطق رزم سختی را داشتند افزود: رزم "قدرت منطق "در برابر "منطق قدرت" را دراین سالها شاهد بوده ایم.

متکی بیان کرد: بعد از 34 سال اگر دو کرانه این دو مجموعه را بنگریم آنکه از حق و منطق و عدالت گفت توانست ذهن جامعه بشری را بیش از طرفداران منطق دوم یعنی قدرت مداری جمع کند.

وی با اشاره به اینکه در کلام رهبری این مقایسه خیلی ساده بیان می شود گفت: ما در سی سال گذشته کجا بودیم والان کجا هستیم.

وزیر امورخارجه سابق کشورمان تاکید کرد: در این کجا بودن برخی به دستاوردهای ملموس و بخش عمده ای نیز به تحولی که در باورها ایجاد شده بر می گردد.

وی افزود: آمریکایی ها سی سال پیش هیچ نیازی به  توضیح تصمیماتشان نمی دیدند و آنچه در پشت درهای بسته تصمیم می گرفتند عملی می شد.

متکی تصریح کرد: در گذشته ناو جنگی آمریکا...

لطفا ادامه مطلب را بخوانید...

ادامه مطلب را بخوانید...

سخنگوي مقاومت مردمي فلسطين افزود: دشمن صهيونيستي به خوبي مي داند كه مقاومت براي پاسخ دادن به حملات صهيونيستها داراي توانمندي ها، امكانات و آمادگي هاي كافي است و دشمن صهيونيستي تنها طرفي است كه بهاي اين درگيري ها را خواهد پرداخت.  اضبط گفت: مقاومت فلسطين ديگر مانند گذشته مناطق مورد انتظار دشمن را هدف قرار نمي دهد بلكه به اماكني كه اصلا به فكر دشمن نمي رسد حمله مي كند.

ادامه مطلب را بخوانید ...

به گزارش ازناو  به نقل از فارس ، جنايت وحشيانه رژيم صهيونيستي در حمله به نوار غزه آن هم يک روز بعد از اعلام آتش بس و پايبندي گروه هاي فلسطيني به اين آتش‌بس واکنش هاي مختلفي را در محافل بين المللي ايجاد کرده است، بسياري از کشورهاي مستقل و برخي کشورهايي که ژست دموکراسي و آزادي خواهي مي گيرند، اين اقدامات رژيم صهيوينستي را محکوم کرده و خواستار اقدام فوري جامعه جهاني براي مقابله با جنايات صهيونيست ها شده اند، اما در مقابل برخي کشورهاي معدود نيز با حمايت بي قيد و شرط از رژيم صهيونيستي با بي شرمي اقدام فلسطيني ها را در حملات موشکي که در پي حمله همه جانبه صهيونيست‌ها به غزه صورت گرفت، محکوم مي‌کنند.

ادامه مطلب را بخوانید...

سخنگوی وزارت خارجه ایران ضمن محکوم کردن تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه، از اعضای عدم تعهد خواست تا هرگونه مناسبات با این رژیم را قطع کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، رامین مهمان‌پرست سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به تازه‌ترین اقدام جنایتکارانه صهیونیست‌ها در نوار غزه و  از جمله به شهادت رساندن جمعی از مردم مظلوم و بی‌دفاع فلسطین، ضمن محکوم کردن شدید این حملات اظهار داشت: متأسفانه در سکوت سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی مدعی حقوق بشر کشتار مردم مظلوم و بی‌پناه فلسطین تبدیل به رویه معمول رژیم صهیونیستی شده و انفعال این سازمان‌ها و نهادها در برخورد با این جنایات سبب جری‌تر شدن بیش از پیش رژیم صهیونیستی شده است.

محسن رضایی در جمع دانشجویان ایرانی مقیم لندن:

سال ۸۸ مسائلی را گفتم که نمی‌خواستم روی بدهد، ولی روی داده است

ما خواهان جنگ نیستیم ولی خود را برای دفاع کاملاً آماده کرده‌ایم، البته صهیونیست‌ها جرات حمله به ایران را هم ندارند و این حرف‌ها را برای کسب امتیاز از رئیس جمهور آینده آمریکا می‌زنند، ولی اگر حمله کنند قدرت بازدارنده ایران ضربه مهلکی به آن‌ها خواهد زد و تعداد تلفات اسرائیل از ۱۰ هزار نفر کمتر نخواهد بود. لذا آن‌ها خیلی زود متوقف خواهند شد.

ادامه مطلب را بخوانید...

قبل از انقلاب اسلامی مردم ایران در سال 1357 ، غرب و سردمداران آن با طرح های استعمارگرنه ای که بر ملت ایران تحمیل کردند بسیاری از ثروت های این سرزمین را غارت نموده و یک لیوان آب هم روی آن زهرمار کردند .

از دوران قبل از انقلاب که بگذریم پس از انقلاب اسلامی مردم ایران که به لطف خدا و با رهبری امام خمینی (ره ) به پیروزی رسید ، غرب و سردمداران آن به خصوص آمریکا و انگلیس دشمنی خود را با ملت ایران با شکل و شمایلی جدید شروع کردند . حمله نظامی طبس ، ترور های کور دانشمندان و عناصر فعال انقلاب ، جنگ تحمیلی رژیم بعث بر علیه ایران ، تحریم های اقتصادی گوناگون و خباثت های بسیار زیاد دیگر که مجال بحث روی آنها نیست ، همه و همه نشانگر دشمنی شدید آمریکا و انگلیس با ایران اسلامی است .

این را هم اضافه کنیم و یادمان نرود که در طول این سی و سه سال بارها و بارها شاهد این بودیم که هر کدام از سران این کشورها که مجلس بزمشان بهشان خوش می گشت ، می آمدند و در کنفرانس های خبری شروع می کردند به تهدید که ما می خواهیم به ایران حمله کنیم و بعد که به خود می آمدند  ، تازه می فهمیدند که چه اشتباهی نموده اند و دوباره مواضع خود را عوض می کردند و چیز دیگری می گفتند .

اما برسیم به زمان حال ، حالا که برنامه ها و نسخه های آمریکا و غرب برای جامعه اسلامی شکست خورده و افتضاحاتی که نظام های مالی و سرمایه داری شان به بار آورده است ، برای اینکه توجهات را از خودشان دور کنند شروع کرده اند به انداختن توپ در زمین دیگری و با بهانه ای مثل ترور سفیر سعودی و برنامه هسته ای ایران دهان به پارس کردن باز نموده اند و شروع کردن به تهدید که ما می خواهیم به ایران حمله کنیم و حتی گستاخی را به این حد رسانده اند که می گویند : می خواهیم ریشه ایرانیان را از بین ببریم ( البته زهی خیال باطل ) .

سی و سه سال است که گوشمان از این دری وری ها پر است البته چه کنیم که گروهی کارشان همین است ، حقوق می گیرند که توهم ببافند و مسابقه گذاشته اند که بزرگترین چِرت دنیا را بنالند و اسم شان در گینس ثبت شود .

آمریکا و نوچه های آن قبل از این هم اشتباه حمله به ایران را تجربه کرده اند و می دانند که  این بار دیگر با دفعه قبل بسیار فرق دارد ، چرا که به هنگامه جنگ تحمیلی 8 سال دفاع مقدس ما نه امکانات نظامی حالا را داشتیم ، نه قدرت سیاسی حالا را داشتیم و خیلی دیگر از این نه ها که فرصت پرداختن بهشان نیست ، و ضمن اینکه به همه اینها تحریم کامل ایران و وجود منافقین در درون کشور که بسیار زیاد هم بودند را باید اضافه نماییم . البته این فقط یک طرف قضیه است ، در درون جامعه غربی و به خصوص آمریکا در آن زمان شرایطی که الآن وجود دارد ، وجود نداشت و البته بدهی های آنها هم به اندازه زمان حال نبود . به طور خلاصه بگویم در آن زمان که آمریکا و غرب در بهترین شرایط و متحد با هم بودند و ایران اسلامی هم در بدترین شرایط بود و کمترین امکانات را هم نداشت آمریکا و متحدانش هیچ غلطی نتوانستند بکنند چه برسد به حالا که اوضاع صد و هشتاد درجه با قبل فرق کرده است . حزب ا... که یک نیروی نظامی کوچک است در جنگ سی و سه روزه با اسراییل ، آنها را دچار آنچنان سرگیچه ای کرد که برایشان غیر قابل باور بود ، بیداری اسلامی که تمامی کشورهای مسلمان را فرا گرفته است و بیداری که در سایر کشورها بر علیه نظام سرمایه داری و آمریکا به وجود آمده است و غیره و غیره همه گواه این واقعیت است که آمریکا هیچ غلطی نمی کند .

به قول آقا و مولایمان امام خامنه ای ( حفظه ا... )  : ما اهل تجاوز به هيچ ملتى و هيچ كشورى نيستيم؛ ما هرگز اقدام به جنگ خونين نميكنيم - ملت ايران اين را به اثبات رسانده است - اما ما ملتى هستيم كه هرگونه تجاوز را، بلكه هرگونه تهديد را، با استوارى و با قدرت كامل پاسخ خواهيم داد. ما ملتى نيستيم كه بنشينيم تماشا كنيم قدرتهاى پوشالىِ مادى كه از درون كرم‌خورده و موريانه‌خورده‌اند، ملت استوار و پولادين ايران را تهديد كنند. ما در مقابل تهديد، تهديد ميكنيم. هر كسى فكر تجاوز به جمهورى اسلامى ايران در مخيله‌اش خطور كند، بايد خود را آماده‌ى دريافت سيلى‌هاى محكم و مشتهاى پولادين كند؛ از سوى ملت مقتدر ايران، از سوى نيروهاى مسلح؛ ارتش جمهورى اسلامى ايران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و بسيج مردمى، و پشت سر همه، ملت بزرگ ايران. و بدانند؛ هم آمريكا بداند، هم دست‌نشاندگانش بدانند، هم سگ نگهبانش رژيم صهيونيستى در اين منطقه بداند؛ پاسخ ملت ايران به هرگونه تعرضى، هرگونه تجاوزى، بلكه هر گونه تهديدى، پاسخى خواهد بود كه از درون، آنها را از هم خواهد پاشيد و متلاشى خواهد كرد .

وکلام آخر : آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند و نه تنها هیچ غلطی نمی تواند بکند بلکه شمارش معکوس برای فروپاشی آمریکا و نظام سرمایه داری نیز شروع شده است .

منبع:  www.zahedanpress.com

یک دپیلومات بلند پایه پاکستانی گفته است که در صورت حمله نظامی اسرائیل به ایران، دولت پاکستان در کنار ایران قرار خواهد گرفت.
واجد شمس الحسن این دیپلومات بلند پایه پاکستانی که در بریتانیا ماموریت دارد می گوید که دولت این کشور چاره جز حمایت از ایران ندارد.
او گفته است که در صورت هر گونه برخورد نظامی با ایران، اسلام آباد در کنار تهران می ماند و از دولت این کشور حمایت می کند.

واجد شمس الحسن در گفتگو با یک روزنامه بریتانیایی گفته است؛ هر چند که در حال حاضر پاکستان در امر مبارزه با تروریزم متحد امریکا تلقی می شود؛ اما برخوردهای اخیر این کشور (امریکا) "کاسه صبر" پاکستان را لب ریز کرده است.
او در این مصاحبه از بریتانیا خواسته است تا پاکستان را در امر جلوگیری از حملات طیاره های بدون سر نشین امریکایی در خاک این کشور کمک کند.
واجد شمس تاکیده کرده است که دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا مخالف حملات طیاره های بدون سرنشین امریکا در خاک پاکستان است.

اظهارات تازه این دیپلومات پاکستانی نشان میدهد که رهبران سیاسی پاکستان،‌ مخالف برخی از سیاست های امریکا در منطقه از جمله در برابر ایران است.
^{دیپلومات های پاکستانی همواره تلاش کرده اند تا با اتخاذ رویکردهای مخالف سیاست امریکا،‌ در منطقه، دولت این کشور (‌امریکا) را متقاعد به حمایت از منافع پاکستان کنند.}
در چند ماه اخیر، اسلام آباد و واشنگتن دچار اختلاف نظرهای جدیی شده اند.
اسلام آباد همواره واشنگتن را متهم کرده است که با انجام حملات هوایی،‌حریم هوایی پاکستان را نقض کرده است.
در  واکنش به کشته شدن چند مامور نظامی پاکستان،‌ در حمله هوایی جنگنده های امریکا، اسلام آباد بخشی از همکاریهایش را با امریکا و متحدانش در سازمان ناتو، به حالت تعلیق درآورد.
اتخاذ سیاستهای حمایتی در برابر احتمال حمله نظامی اسرائیل به ایران از سوی پاکستان نشان میدهد که اسلام آباد،‌ مخالف آنچه که خواست امریکاست، عمل می کند.
فضل هادی افکار – پاکستان
 

منبع:www.bokhdinews.af